Download Dagboek - De negentiende eeuw

een gedeelte der gracht ten volle bedorven en de stad tot een' onregelmatigen veelhoek gemaakt.
In eene sociteit buiten de stad dronken wij thee, wandelden eenige fraaie lanen om, en voorts
eene bekoorlijke landstreek door korenvelden en weilanden aangenaam afgewisseld. De
bouwlanden om de stad, hier bij mudde gezaai gerekend, zijn veel geld waard. Na onze
wandeling schreven wij brieven en gingen tegen half twaalf bedwaarts.
Zondag 13 july
Te half tien begaven wij ons naar de groote kerk die welgebouwd is en een fraai orgel heeft. Na
lang naar plaatsen omgezien te hebben, gingen wij eindelijk zeer deftig in de regeeringsbank
zitten, die zeer ruim en groot is. De predikant D s Smit, een oud, stijf man, predikte zeer stichtelijk
over Ps CXIX vs. 92. In het ruim plaatste zich eene schoone, fraai uitgedoschte vrouw, die mij
met aandacht beschouwde en gedurig hare oogen op mij vestigde: uit hare kleeding begreep ik
dat zij niet uit Zwol zijn konde, doch ik kon mij hare gelaatstrekken niet te binnen brengen. Uit
de kerk kwam ons de Heer Tobias afhalen en wandelde met ons met ons [sic katernovergang, in
beide versies hetzelfde] naar de markt. Hier luisterde eene aangename reeks van schoonheden
naar het veldmuzyk der dragonders die er in garnizoen leggen. Van daar begaven wij ons naar de
stadssocieteit die groot en ruim is en dronken er koffy. Te twee ure aten wij en volgden wederom
onzen vriendelijken geleider die ons eene niet minder schoone wandeling dan den vorigen dag
doen liet. Het Zwarte Water in zonderheid levert bekoorlijke gezichten op door de fraaie plaatsen
aan deszelfs oever.
De kleur dier rivier is zwart doch het water in een glas wit en helder. Voor onze herberg gekeerd,
vonden wij het buitenplein op nieuw vervuld met toehoorders die het treffelijk muzyk van het
garnizoen aandachtig toeluisterden. Kort daarop verscheen mevr. Tobias. Twee zoons van den
Delftschen predikant Metelerkamp, studenten te Utrecht en hun zusters verzelden haar. Doch
men verbeelde zich mijne verwondering toen ik bij hen de schoone die mij 's morgens in de kerk
had aangestaard, hervond, en de heer Tobias mij in 't oor fluisterde dat die dame mij zeer goed
kende. Zonder mij te bedenken sprak ik haar aan en zeide dat ik haar in de kerk had opgemerkt.
Dadelijk antwoordde zij dat zij mij aldaar ziende en herkennende om Amsterdam gedacht, en
door zoete herinneringen veel van de preek verloren had. - Nog kende ik haar niet. Na de muzyk
bood Van Hogendorp zijn' arm Mevrouw Tobias aan, en ik aan mijne schoone onbekende. Nu
bemerkte ik uit hare gesprekken dat zij Gouvernante van de jonge juffrouw Metelerkamp was en
te voren dien post bij Mevr. Hogguer Mijnssen bekleed had: zij wist vrij wat meer van mij dan ik
van haar; want Gouvernantes zijn menschen die alles hooren en zien, terwijl zij zelve
onopgemerkt blijven... indien zij niet bij uitstek fraai zijn, als deze. Na eene aangename
wandeling kwamen wij bij den heer Tobias. De Heer D s Metelerkamp, zekere lange student Van
der Wiek en twee jonge nichtjens vermeerderden het gezelschap. Ik werd aan het avondeten
tusschen den Predikant en die Mejuffrouw Walker, de schoone Française geplaatst. Dus had ik
rondom een genoeglijk gesprek: met den dominé, een fraai, aangenaam en uitmuntend gezind
man sprak ik over orthodoxie en met de bevallige buurvrouw over... hetgeen men aan fraaie
vrouwen vertelt. Van Hogendorp zat tusschen de nichtjens. De ééne, zijnde eene Zwolsche
juffrouw Metelerkamp was spraakzaam en lief: zij verrukte mijn' koelen reisgenoot: hij sprak
met haar, en den volgenden dag van haar, dat veel zegt. Te half een kwamen wij te huis, hadden
ons heerlijk vermaakt, lekker gegeten, uitmuntenden wijn gedronken en de (slechte) eerste haring
geproefd.
Maandag 14 july