Download Dagboek - De negentiende eeuw

eener stoel die ik gestadig nader aanschoof. Die met de bruine oogen was vrolijk en geestig, wist
zeer goed op alles te antwoorden, en konde overal van meepraten. Nu werden van beide zijden
alle pogingen in 't werk gesteld om elkanders namen uittevorschen - Dit wisten wij weldra. Zij
kwamen van Groningen, en gingen met een' lastigen voerman (die haar tegen haarl. zin te
Meppelt deed overnachten, daar zij te Zwol dien avond hadden willen komen) naar Zutphen, de
eene om tot Arnhem, de andere om naar Rekkenburg nabij Emmerik te gaan. Deze, de jongste
namelijk werd door de andere freule genoemd, terwijl de meid uit de herberg dien titel aan beide
gaf. Nu kreeg ik, daar mij de jongste onderricht vroeg omtrent haar' reisroute, de kaart, liet
kaarssen komen, en maakte gebruik van deze gelegenheid om vlak naast haar te gaan zitten, en
haar alles wat zij weten wilde dus zeer vertrouwelijk ('t geen hare doofheid noodzakelijk maakte)
aantetoonen. Vervolgens verhaalde zij mij dat zij van deze zomer een' reis naar Zwitserland
zoude doen enz. Ook ik toonde haar aan welken weg wij tot nog genomen hadden. Toen ik aan
het Gaasterland gekomen was, riep zij vol
blijdschap uit: 'O! daar is mijn broer Grietman van! Nu was ik omtrent haar georienteerd en wist
dat zij eene freule de Marees van Swinderen uit Groningen was. De kaart weggelegd hebbende
nam ik een allerzotst boekje over Drenthe dat ik 's morgens gekocht had, en deed beide over
eenige belachelijke passages schateren van lachen. Te negen uren kwam de meid, door mij te
voren onderricht, en vroeg of zij niet maar voor ons te samen dekken zoude. Ik hield mij over
deze vraag zeer verstoord, en zeide aan de dames, dat indien zij verkozen alleen te soupeeren,
wij vertrekken zouden: doch dit kwam natuurlijk niet in bedenking. Wij plaatsten ons dus te
zamen aan tafel, duldden niet dat zij wijn lieten komen, schonken haar van den onzen in, rekten
zooveel mogelijk het soupé en hadden eene allervrolijkste en levendige conversatie, waar ook
mijn reisgenoot, van zijne gewoone stilte afstappende, deel aan nam. Eindelijk begrepen zij dat
alle aardsche genoegens een einde moeten hebben, verzochten aan de meid om zes ure gewekt te
worden en trokken te elf ure naar bed. Zeer tevreden wandelden wij naar onze kamer, zegenden
ons gesternte en sliepen als roozen.
Zaturdag 5 July.
Te zes ure was ons goed gepakt en wij aan 't ontbijt, dat ik zoolang rekte als noodig was om de
dames beneden te zien. Na een kort onderhoud gaven wij elkander duizend zegenwenschen op
reis, en eens zooveel bedankjes voor het aangenaam gezelschap, namen een aandoenlijk
afscheid, en verlieten te zeven ure de stad. - Eerst liep de weg langs een voetpad door weiden,
vervolgens door veengrond met eikenhakhout en kamperfoelie beplant, en ten laatsten door
korenvelden, in twee uren naar Steenwijck, dat door deszelfs geweldig hooge wallen een
schrikbarend aanzien heeft, aan 't postkantoor vonden wij brieven. Van Hogendorp had voor vier
jaren de stad zeer in verval gevonden, doch nu scheen de nabijheid van Frederiksoord er eenig
vertier aan te hebben gegeven, want overal was men bezig huizen te bouwen of te vertimmeren,
en alle winkels waren met menschen volgepropt. In eene herberg buiten de poort dronken wij
koffi, en wandelden voorts eene grazige weide langs, waar honderden van koeien in liepen:
namen verder door eikenhakhout en voorbij aartige boerderijen onzen weg en kwamen na verloop
van vijf kwartiers te Frederiksoord in het groote logement van Schuttelaar aan.
In de voorzaal vonden wij verscheidene gezelschappen: een groot boek lag op eene der
tafels, met oogmerk dat elk der reizigers er zijne aan- of opmerkingen nopens de Colonie in
zoude plaatsen: doch het was alleen vervuld met lamme verzen, hoogdravende loftuitingen op
den generaal Van den Bosch en elendige reflecties van oppervlakkige beschouwers. Te twee ure