Download Dagboek - De negentiende eeuw

Te vijf ure opgestaan zijnde ontbeten wij met de Vries, en wandelden met hem te zes ure de vaart
langs over Echten door fraai koren en boekweit: vervolgens trokken wij eene barre heide door tot
aan het Koekanger tolhek, waar wij een oogenblik bleven rusten. De koopman die nog aan de
Wijk zijn moest, nam hier afscheid van ons en wees ons een voetpad langs maaivelden, dat ons
aan de vaart wederbracht, die wij te Echten hadden verlaten. De weg was gul en moeilijk, doch
belommerd en niet onaangenaam. Te elf ure traden wij te Meppelt in de herberg van de
juffrouwen Dannebergh., Ons goed dat wij reeds meenden te vinden, was nog niet aangekomen;
wij lieten dus overal naar hetzelve hooren, doch zonder vrucht. Intusschen dronken wij koffy en
aten te een ure zeer goed met een koopman uit Elberfeldt. Na den eten gingen wij weder het vlek
rond om ons goed te zoeken, doch met even weinig vrucht. Ondertusschen was er een lastig
gezelschap heeren binnengekomen, dat echter spoedig weer vertrok. Nu hield er, terwijl wij thee
dronken, een wagen stil. Twee jonge dames traden uit dezelve. De eene vroeg in de gang naar
eene bijzondere kamer, doch na eenige woordenwisselingen kwam zij in de zaal, waar wij zaten.
Deze was klein van postuur, aangenaam en geestig van uitzien en ongeveer 23 a 24 jaren oud. De
andere had nog geen achttien jaren bereikt. Hare gestalte was rijzig; hare gelaatstrekkingen fijn;
hare blaauwe oogen teekenden gevoel en tederheid: de blos op hare wangen, de kleine
roozemond en fraaie bruine vlechten die zich van onder een klein mutsjen vertoonden, maakten
haar tot een zeer bevallig meisje. Zij eischten thee en plaatsten zich aan een ander tafeltjen. Nu
reikte Van Hogendorp mij een briefje toe, waarop hij geschreven had: 'het zijn marchaudes de
modes die van Groningen naar de Arnhemsche kermis reisden.' Dit besloot hij uit de menigte
van koffers en hoededoozen die mede gingen. Nu bestelden zij haar avondeten tegen negen ure.
Inmiddels kwam ons goed aan, waarop wij gingen wandelen.
Meppelt is het eenige vlek in Drenthe dat eenige gelijkenis met eene stad heeft, daar het,
hoewel zonder poorten, echter stadsgewijs, met markten en straten gebouwd is. Als de
voornaamste doortochtplaats van OverIJssel naar Groningen, is het gedurig vol levendigheid en
gerij. De volksmenigte is er ook beziger dan op andere plaatsen, ten minste uiterlijk, en geen
wonder, want ieder stelt twee of drie persoonen voor, en oefent de tegenstrijdigste ambachten uit:
zoo hadden wij over het logement de boekwinkel N.N. Goud en Zilversmid; de apotheek van
Z.Z. tabaksfabrikant: de kruidenierwinkel van S. splitser der loterij: de stalhouderij van Z.
koopman in aardewerk, en huis aan huis eene menigte zulke voorbeelden.
Van onze wandeling gekeerd, schreven wij brieven, en zagen kort daarop de dames, die
inmiddels ook wat rondgewandeld hadden, terugkomen en zich aan de andere tafel plaatsen. -
Het was ½8 ik verzond mijn journaal, leide de pen neder en staarde de jeugdige schoonheden
aan, om te gissen wie zij zijn konden. De jongste had haar mutsje afgezet, waarschijnlijk om ons
de fraaie lokken te doen bewonderen, die het allerliefst gezichtje omkronkelden, of ook
misschien omdat zij het warm had. De hooge japon, met paarsse bloemen bezaaid, bedekte
ongaarne haar bekoorlijk rijzende boezem, en liet ter naauwer nood een snoepig klein voetje
zien: gedurig vesteden zich de heldere oogen op hare bevallige reisgenoote om de woorden uit
derzelver mond te vangen, immers het scheen dat zij een weinig doof was: de andere, die
misschien ook uit koketterie haar mutsje opgehouden had, vermits de bruine oogen des te beter
tegen de roozenroode strikjens flonkerden, praatte veel, doch niet hard genoeg om door ons
geheel verstaan te worden. Nu stond ik, die tot nog in mijne blaauwe kiel had gezeten, op, ging
naar mijne kamer, en dosschte mij als een petit-maitre uit. Na een half uur toilette keerde ik in de
zaal, en vond Van Hogendorp wat nader aan een schuifraam zitten en zeer drok met de kleinste
der dames over het fraaie weder en de slechte wegen enz. enz. sprekend. Het ijs dus gebroken
vindende, zettede ik mij tusschen beide en mengde mij in het gesprek, al leenende op den rug