Download Dagboek - De negentiende eeuw

schaduw: spoedig echter joegen de mieren ons op: wij zagen hier om ons zoo wijd het oog reiken
kon niets dan lucht en heide Na weder 1½ verder gegaan te zijn terwijl de zon altijd hevig boven
't hoofd brandde en wij vergeefs naar aemtocht hijgden, vonden wij ons te Drieper of Driburda
en werden door den waard in een kamertje gebracht waarin men juist aan het timmeren was. Wij
dronken vrij goede koffi en aten elk zes eijeren, die ons weder herstelden. Verfrischt en uitgerust
togen wij voorwaarts. De grond was in den beginne zandig doch werd langzamerhand
veenachtig: na een half uur gaans zagen wij den toren van Hoogeveen en, ontmoeteden het eerste
levend schepsel dat wij behalve in de vorige dorpen van Valthe af gezien hadden: nu begon de
weg zoo te draaien en met bochten te loopen dat wij more Zuidlarico het Hoogeveen van drie
zijden beschouwden en eerst na twee uren de plaats bereikten waar wij te acht ure in de herberg
van den brander Meijer kwamen. Deze, ons voor reizende koopliën aanziende, bracht ons in de
keuken, waarop Van Hogendorp het volgend gesprek met hem begon:
Van Hogendorp: Is de heer van Echten op zijn kasteel?
Meijer Neen, hij is naar Assen. - Maar wat gaat dit U aan?
Van Hogendorp Omdat, zoo hij hier was, ik hem een bezoek wilde geven.
Meijer Jij? bij Mijnheer van Echten? Ken je hem dan?
Van Hogendorp Eenigszins, vier jaren geleden heb ik er gelogeerd. (Meijer keek op) Maar, zeg
eens heb je ook eene andere kamer voor ons? -
En de bereidvaardige kastelein haastte zich ons in eene fraaie voorkamer te brengen, terwijl hij
ons een goed slaapvertrek aanwees. - Na ons verfrischt te hebben, aten wij met hem en zekeren
Zwolschen commissionnair, met name de Vries een goed en welbereid soupe, waaraan ik zoo
goed eer deed, dat ik na 1½ uur slapens zeer benaauwd wakker werd en mij door de nachtmerrie
vrij gruwzaam geplaagd vond. Het was mij even als of een booze geest mij gedurig de kamer
rondjoeg en als een' muis door de kleinste gaatjens, b.v. onder de deur of door de kiertjens van
het raam liet kruipen, zonder dat ik op kon staan. Te half drie bedaarde ik en geraakte in slaap,
doch stond te half negen vermoeid en weinig verkwikt weder op.