Download Dagboek - De negentiende eeuw

En dat hij zweert voortaan een liberaal te wezen,
Ook, dat, wat Bilderdijk ooit schreef tot zijne schand,
Zijn' stem, de stem niet is van 't vrije Nederland.
Reeds schijnt men op het punt deze laagheid te volbrengen.
Dan 's hemels toezicht wou het schelmstuk niet gehengen.
De wijn, die oorzaak beide en klem gaf aan 't besluit,
De wijn is 't, die op 't laatst hen in 't volbrengen stuit.
Zij suiz'len door elkaêr en tasten als verblindden
In 't rond, en kunnen deur noch trap noch kamer vinden.
In 't end, daar 't geestrijk vocht de hersenen bezwaart,
Vergeten zij, versuft, Van Hogendorp en de aard.
Inmiddels had de zon haar' fakkeltoorts ontstoken,
En was in gouden glans ter Oostkimme uitgebroken.
Nu maak ik mij gereed ter afreize, en gezwind,
Verlaat ik mijnen post en haast mij naar mijn vrind.
Doch, hoe 't gevaar ontgaan? Op marktplein, stoep en gangen
Staan nog de haters die onze ondergang verlangen.
Dan 't uur van vijven slaat. Van wijn en slaap vermand,
Zwaait elk van hen naar huis en zoekt het ledikant.
Wij zien den dollen stoet heen zwar'len langs de straten,
En haasten ons met vreugd de wooning te verlaten.
Eerst echter treed ik in hun eetzaal, waar in 't rond
De dubble flesschenrei nog schoon te prijken stond.
Met Rhijnwijn vul ik thands een' beker tot de randen,
En hef dien naar omhoog met uitgestrekte handen:
'Zij dronken Uwen dood, mijn vriend', dus uit ik mij:
'Ik drink Uw leven, hun verbeetering daarbij.'
Ik spreek en leeg de kelk. Nu reppen we onze schreden
En haasten ons die stad van onheil uittetreden;
Nog eenmaal zien wij om. Wij drillen fier den staf,
En schudden 't onrein stof van onze kleedren af.
-
Hier is niets poetische fictie wij brachten op de bezongen wijze de nacht door en hoorden de
aangehaalde gesprekken voeren Eene fatsoenlijke familie die hare kamer tusschen ons had moest
midden in de nacht van daar vluchten.