Download Dagboek - De negentiende eeuw

Zes duijzent roeden dijks bespaart, 't gevaar der zee vermindert, oosterge/oostergo[?] van water
ontlast, de provintie vermeerdert en verbetert, deze zuil voor de nakomelingen in 't midden der
zee opgericht.
Hier boven op de naald:
Ter eeuwiger gedachtenis van de overdijking van 't Dokkumer diep.
Aan de Oostzijde:
Het wapen van Schwartzenberg met de subscriptie: Schwartzenberg.
Hier boven op de naald:
Het wapen van Friesland.
Aan de Noordzijde van dezen dijk hadden wij de zee, door een lagen veengrond van ons
afgescheiden. Deze ligt bij hoog water onder. - Verder komende genaakten wij die trotsche
sluizen, drie in getal, waarvan elk drie dubbelde buiten- en drie dubbelde binnen deuren heeft.
Slechts twee of drie kleine vaartuigen lagen binnen de sluis. Na dezelve wel bezichtigd en een
borrel gebruikt te hebben, keerden wij terug en kwamen langs denzelfden weg te tien ure weder
te Kollum aan. Nu gingen wij in de fraaie bosschaadjen van den Heer De Went wandelen: welke
met die van Meerenberg veel gelijkenis hebben, doch ongelijk grooter zijn. Eindelijk aan een
viersprong binnen dezelve gekomen zijnde, zagen wij ons voor een groote portiek van 130 à 150
voeten hoogte, aan weerskanten voorwaarts verlengd met een afhellend voorstuk van ruim 100
voeten lengte, waarin een trap recht naar beneden liep die slechts aan een' zijde meer bestaat.
Onder het portiek gekomen zagen wij dat elke laan op zoodanig een portiek uitliep, die vereenigd
een gebouw uitmaakten, waarvan hier de platte grond en de afteekening volgen.
[tekening invoegen]
Dit gebouw heeft een rijke O.I. vaarder met name de Went om zijn naam te vereeuwigen,
daargesteld en bij zijn dood beschreven dat het moest onderhouden worden. Daar zijne neeven
en nichten hem plaagden maakte hij twee Heeren Went, die hij slechts bij name kende,
universeele erfgenamen op de voorwaarde dat zij zijn' naam zouden aannemen. Een hunner is
thands in 't bezit van die plaats.
Nu zagen wij dit gebouw, maar ras bekroop ons de lust het te beklimmen. Al de trappen zoo wel
die nog bestonden als de vervallene waren met muren afgesloten die zich tot in eene sloot
uitstrekten, terwijl de deuren in die muurtjens toe waren. Doch eenige jongens die daaromtrent
speelden zeiden ons: hier langs kunt gij gemakkelijk opkomen. - Wij volgen hem - hij geleidt ons
aan den muur H die als de andere midden in een sloot uitkwam. Daar toont hij ons een' taaien
esschentak die achter den muur opgeschoten boven de sloot uitstak: hij springt toe, grijpt
denzelven en slingert zich aan de andere zijde des muurs. Zonder te vinden dat deze manier juist
zoo gemakkelijk was, volg ik zijn voorbeeld: ook Van Hogendorp en de andere jongens aarzelen
niet, en wij bevinden ons spoedig op de plaats E. Nu volgen wij den jongen, tusschen de
ingestortte trappen in klouteren wij over heesters, struiken, struweelen, bouwvallen,
steenklompen, enz. de hoogte op. In het eind niet zonder moeite boven gekomen op een groene
terp, genieten wij een heerlijk en wijd uitgestrekt gezicht over weiden, korenvelden, bosschen,
lusthoven, boerenwooningen, dorpen en wateren. - Doch nu bestond de moeilijkheid, weder
aftekomen. Dan, wij volgden onzen leidsman, die de trap C afgaande, op den muur G klimt en
zich van tien voet hoogte laat afzakken. Ik neem hetzelfde besluit en kom even als hij op mijne