Download Dagboek - De negentiende eeuw

voorstelt; terwijl de derde aantoont hoe de vorst dadelijk na zijn behoud op de knieën viel en de
eer daarvan Gode toebracht. Te half zeven keerden wij te huis, schreven en gingen naar bed.
Dingsdag 10 Juny.
Ik stond op met zware pijn aan de bovenhiel, veroorzaakt door het klemmen en schaven van de
schoenrand. Tot half elf schreven wij en begaven ons toen naar de Academie, waar wij een half
uur heen en weder onder de pilaren wandelden, om de plechtigheid van de overgave des
Rectoraats aftewachten. Om en bij ons verzamelden zich veele predikanten, met en zonder
kostuum en andere geleerden. Te elf ure ging de trein het auditorium binnen in de volgende orde:
a) de pedellen, waarvan de een voor de plechtigheid gehuurd was: beide droegen palmtakjens in
de mond en den zilveren staf in de hand.
b) de Hoogleeraar Amersfoordt, Rector Magnificus
c) de Gouverneur
d) de drie Curatoren e) de Hoogleeraren
f) dienders met palmtakjens in den mond.
De predikanten en doctoren bij welke wij ons voegden plaatsten zich aan wederszijden van de
Catheder in geschikte banken en vervulden zoo een vierde der zaal: de drie andere vierden, van
deze enceinte afgesloten dienden voor een 25 tal studenten, achter welke het volk stond,
waarboven een armzalig en krassend orchest, benevens vier dames, voorstellende de schoone
sekse van Franeker en eenige kinderen. - De Rector hield zijne redevoering, afgewisseld met
elendig muzyk, de certo in Theologia quoque naturali agnoscendo Het Latijn was uitnemend;
doch de bewerking niet van een' Hoogleeraar in de godgeleerdheid de woorden. alma natura;
generosa natura mater: sive natura sive Deus hoc fecerit en dergelijke stuiteden ons geweldig.
Na de verhandeling volgde een wijdloopig verslag van het vorige jaar; waarna de hoogleeraar
Ens de Catheder beklom, zoodat beiden er als poppen in de ronzebons stonden. De pedel gaf de
twee schepters, het album en de zegels achtereen den aftredenden Rector over, die ze met
plechtigheid, schoon hij zijn lach niet bedwingen kon den nieuwen Rector overhandigde, welke
hem met een spotachtig gezicht aan keek, en ze voorts den gehuurden pedel ter hand stelde.
Hierop klom de afgetredene Rector af en ging onder aanzitten. De andere nam zijne plaats in,
bleef een ogenblik staan, en trad vervolgens af gevolgd door den trein even als zij gekomen was.
Dit alles had geduurd tot half twee. Ik had middelerwijl frisch de koorts gekregen. In de
voorkamer van de herberg vonden wij al de predikanten bijeen. Ik plaatste mij aan een raam
want onze kamer was door de hoogleeraren bezet. Onderwijl kwam ons D s Vischer aanspreken,
ook de Rector van Sneeck, en een oud Heer uit Harlingen, die Van Hogendorp over zijne
dissertatie spreken kwam en er zeer veel mede op had. Te half drie plaatsten wij ons aan eene
groote table d'hote. Naast mij zat aan de hoek de ingenieur en landmeter Huguenin, een
aangenaam jong mensch, met wien ik veel sprak: Aan mijne linkerhand een Hollander,
Rheinbach genaamd, rechter van instructie te Sneeck. Over Huguenin was V. Hogendorp
geplaatst, naast hem den Rector Bake van Leeuwarden wien hij kende, vervolgens de Heer
Beuker Andreae griffier van 't Gerechtshof in dezelfde plaats, wien wij door Pr. Tydeman
aanbevolen waren, voorts de rector van Franeker, Wassenbergh, zoon van den beroemden
Hoogleeraar in die stad, een zeer aartig reeds bejaard man, die gedurig Latijnsche aanhaligen op
een satirieken toon te pas bracht. Behalve dezen zat er nog een twintigtal rectoren, conrectoren
en praeceptoren aan tafel. Het gesprek was zeer vermakend. Ik, die mij niet beter vond, at noch
dronk niet, maar luisterde. De Heer B. Andreae dreef den spot met een boek op naam des
Franschen konings uitgegeven: Van Hogendorp vattede met veel ernst het woord tegen hem op