Download Dagboek - De negentiende eeuw

den oever van het Slotermeer gelegen, waarover het een uitgestrekt en bevallig uitzicht oplevert.
Van Balk wandelden wij verder op langs heerlijke dennen en eikenbosschen over gul zand ('t
geen mij na zoovele harde kleiwegen veel vermaak deed) tot Rijs, daar wij onder weg het
zoogenaamde Wildermarktdal overgingen, waar bij Balker kermis eene menigte kooplieden
hunne waren op zoodenterpen uitventen. Verruklijk is de aankomst te Rijs waar eene menigte
lanen met hooge eiken beplant op elkander uitloopen. De plaats van Mev Rengers, welke zeer
uitgestrekt is, doch slecht aangelegd, en nog slechter onderhouden, werd vervolgens door ons
bezichtigd. Treffend is het, wanneer men uit het kreupelhout komt, de Zuiderzee aan zijne voeten
te zien welke de korenvelden besproeien komt. Teruggekeerd aten wij pannekoeken in een klein
herbergje bij de ingang der hofstede, wijl het intusschen buiten deur geweldig hagelde en de
donder rommelde. Te half vijf traden wij buiten: de lucht was opgeklaard en verkoeld: de
vogeltjens zongen lustig in 't gebladert en schuddeden den regendrop van hunne vederen af,
terwijl wij door fraaie eikenlanen verder gingen, wier schors hier en vooral op de buitenplaats
afgehaald wordt, en voor leerlooierijen verkocht.
Roeme Arnhems lustwarande of liefelijke dreven,
Roem Haarlems weeld'rig oord op duizendvoudig schoon;
Geen minder eer zij U, o gaasterland, gegeven;
Niet min bekoorlijkheên spreidt ge aan ons oog ten toon.
Ja 't heuvelachtig dal, waar Flevoos groene stroomen,
Door weeringen noch dijk beteugeld of weerstaan,
Al kabblend aan den voet der Friesche zuiderzoomen,
Den oever lekken, en te vreden rugwaart gaan,
Daar rust, in koele schaauw van eik of elzenblaeren
De moede reiziger na 't slooven van den dag;
Daar blijft zijn oog verrukt, verbaasd in 't ronde staren,
Terwijl hij koelte en kracht op nieuw herkrijgen mag.
Hier kunnen, heinde en veer, zijne oogen zich vermeiden
Op velden goudgeel graan als onafzienbre zeên:
Ginds komt langs 't malsche groen der vette klaverweiden
De melkster met haar vracht al zingend tot hem treên.
Wat wijder lacht, omheind van olmen en abeelen
Hem 't schittrend koolzaad of de bleeke boekwijt toe,
Daar vink en nachtegaal hun orgeltoontjens kweelen
In hage of meidoorn, den woudzang nimmer moe.
Hun teder maatgeluid komt liefelijk zich paren
Aan 't kabblend golfgeklater van 't breede Slootermeer,
Waar 't vlugge speeljacht zeilt op nooit ontruste baren,
Waar 's visschers boot een prooi komt zoeken, keer op keer.
Dan, verder treedt men voort langs weelige landdouwen.
Nu toont het nijvre Balk zijn weelde en rijkdom aan.
In bosschen, rijk beplant, in treflijke gebouwen
In boomen, vol van ooft, in schuren, zwaar belaan.
Maar hemel! welk tooneel houdt ginds ons opgetogen?
Langs 't zandig heuvelpad door 't dennenwoud getreên
Wat schouwspel zoo vol pracht vertoont zich aan ons oogen?