Download Dagboek - De negentiende eeuw

Woensdag 6 augustus
Te vijf uren opgestaan zijnde, verlieten wij te half zeven het aangename Tiel 't welk, schoon met
goede en groote huizen voorzien onregelmatig gebouwd en aangenamer van buiten dan van
binnen is. De cingels zijn fraai beplant en het gezicht des havens is verrukkelijk schoon. Het
lustbosch dat zich aan de Westzijde der stad tot aan de rivier uitstrekt en langs dezelve een wijl
voortgaat is met hoog geboomte en fraaie wandeldreven bezet. Alles is in den omtrek klei zoodat
de wegen met zwaar zand moeten belegd worden om bruikbaar te zijn. Een morgen gronds
brengt hier van de 600 tot 1000 guldens in koop op.
Het weder was betrokken doch voor wandelen des te aangenamer, wijl de sterke zon niet
hinderde. Wij voeren den Waal over om naar Nymwegen te gaan, daar de overzijde korter is en
veel fraaier gezichten oplevert. Na een' voorspoedigen overtocht bevonden wij ons bij het dorp
Whamel, dat groot en dicht bebouwd is. Ons pad liep nu door een buitendijksch weiland, dat ons
op den dijk bracht, dien wij volgden tot aan Druthen, terwijl de aangename en afwisselende
rivier- en landgezichten ons verrukten, zoo als ook de boomgaarden van nooten- peeren- appel
kerssen- en andere vruchtboomen, de haver, boekweit, koren, hennip, tabak, aardappelen en
andere veldvruchten, binnendijks elkander vervangend eene zeer vrolijke vertooning opleverden.
Tusschen de Waal en den dijk strekten zich soms zeer groote en vette landerijen uit, waarop
schoon rundvee weidde, en waar over het oog zich verlustigde in het beschouwen van een
uitgestrekt gedeelte der Betuwe, met ontelbare torens pralend. Te Druthen, een groot en
welvarend dorp met nette en nieuwe huizen rusteden wij uit, als ook twee uren verder aan den
dijk, welken wij daar weder verlieten om een voetpad te volgen dat ons tot aan de stad brengen
moest. Reeds waren wij een fraai eind weegs gevorderd. Het heerlijk gelegen Nymwegen deed
zich reeds schitterend tegen de zwarte wolken voor, en wij hoopten het binnen drie vierde uurs te
bereiken, toen wij onverhoeds door een' wolkbreuk overvallen werden.
Het windenheir, vernielend opgestoken,
En op elkaer met felheid losgebroken,
Blies dwarlend, gierend om ons heen.
En pakte uit Oost en Westerkolken
Een legermacht van regenwolken
Met buien zwaar bevracht bijeen.
De toorts der zon, de middagluister,
Ziet zich op eens omhuld met duister,
En sombre nacht bedekt den vloed:
Wanneer een wolkgordijn een andre bui ontmoet
En schuddend, klaatrend in die botsing,
Van een scheurt door de samenhotsing,
En van zijn' vracht zich in den zee ontlast,
En knettrend, neerstort op de weiden,
Of stroomend vliet op veld en heiden
of in des bouwmans akker plast.
Nu bruist de Waal, op eenmaal opgezwollen,
En doet met kracht zijn waat'ren zeewaarts rollen.
De wand'laar ziet angstvallig rond
En rept de schreên langs doorgeweekten grond.