Download Dagboek - De negentiende eeuw

kort daarop aan da Costa om hem jegens de vriendschap met zulk' een huichelaar, die aan de
goede zaak niet dan nadeel toekonbrengen, te waarschuwen.
Na tot twee uren in de Societeit gezeten te hebben, wandelden wij den weg naar Deventer
op tot aan de herberg de laatste Stuiver en trokken, teruggekeerd, naar den Ritmeester Van
Hogendorp. Hier aten wij met den Ritmeester Storm, een jong, klein doch zeer aartig mensch en
deszelfs bevallige echtgenoote, naast welke ik geplaatst was, en met welke ik mij zeer
vermaakte. Na den eten bracht de Ritmeester ons met den heer Storm in zijn open wagentje dat
met twee goede bruintjens bespannen was over een vlakken en moerassigen weg doch met
heerlijke bouwlanden omzoomd, naar het landgoed de Pol toebehoorende aan den Leydschen
student Schimmelpenninck van der Oye, thands met zijn' vriend W. Boreel van Hogelanden op
reis naar Italiën. Dit adelijk goed pronkt met uitgestrekte korenvelden, omringd door de
heerlijkste eiken en beukenlanen die men zien kan. Terwijl deze vriendelijke geleider, wien de
podagra belette te wandelen in een boerenhuis zijne pijp rookte, wandelden wij, daar het weder
nu zeer goed was de fraaie buitenplaats rond. In het terugkeeren zag ik voor een landhuis eene
jonge freule staan schoon als een engel, van eene ongelijkbare blankheid en fraaiheid van
gestalte. Intusschen liep ons gesprek over de gelukkige wijze waarop de jonge
Schimmelpenninck aan zijn landgoed gekomen was, dat hem door zijn oom ten prejuditie van
zijn' ouder broeder was nagelaten, omdat hij naar deze Willem Anne heette. Voor het slagbaar
hout alleen bood men onlangs honderdduizend guldens. Men oordeele hierna over de
opbrengsten van het landgoed.
Teruggekeerd bij onze vriendelijke gastvrouw bedankten wij haar voor het vriendelijk
onthaal en wandelden daarop naar de Societeit waar wij van Rappard hoopten te vinden die ons
zoude komen afhalen om bij hem te blijven. Dan vruchteloos. Wij trokken dus te tien ure weder
huiswaart en begaven ons dadelijk naar bed.
Vrijdag 18 Augustus
Te vijf ure stonden wij op met voornemen, om welk weder het ware, te vertrekken. Gelukkig was
de lucht helder: dus ontbeten wij spoedig en wandelden te zes ure de stad uit, na de diligence op
Utrecht te hebben zien vertrekken. De morgenstond was heerlijk en de weg alleraangenaamst.
Aan het lief dorpje Brummen gekomen zagen wij rechts en links fraaie buitengoederen en
bekoorlijke dreven. Links af lieten wij den ouden vierkanten toren liggen van het huis te
Bronkhorst. Nu in de herberg gekomen plaatsten wij ons in het zomerhuisje en spraken over het
heerlijke weder. Juist keerde ik mij om en beschouwde de onbewolkte lucht, de stilte der natuur
en de vrolijke lach van den blijden ochtend. Dan, toen ik mijne pijp gestopt hebbende, mij weder
omdraaide, stond ik op eens als van den donder getroffen. Al het bevallige waarin de omtrek
gehuld was, was voor mijne oogen verdweenen: Ik zag de lucht, de bouwlanden, de boomen,
zelfs dien honderd schreden van mij verwijderd waren niet meer. Eerst waande ik dat er een
dichte regen viel, doch ras bemerkte ik hoe een dikke nevel uit het Westen opgekomen door een
sterken wind zichtbaar voortgejaagd zich over de gansche vlakte verspreid had. Alles stoof uit de
herberg om dezen damp te aanschouwen, doch niemand kon er verklaring van geven, daar dit
natuurverschijnsel zoo midden in 't land nimmer plaats gehad had. Intusschen hield de mist aan:
wij schorteden onze reis op, zoolang zij duurde en het was kwartier over negen ure eer het een
weinig begon op te klaren. Toen overreedde ik van Hogendorp om verder te gaan. Tegen half
tien werd het wederom helder, zoodat wij op nieuw met fraai weder te Dieren aankwamen, na
tusschen heerlijke bouwlanden en hoog geboomte voortgewandeld te zijn. In dit dorp legde ik bij
Mevrouw Hooglandt een bezoek af, en verliet te elf ure met mijn reisgenoot dat fraaigelegen