Download Dagboek - De negentiende eeuw

Eerste Hoofdstuk
Loghem 1- Ampsink 2 - Geesterer 3. Borkulo 5 Groenlo, Breedevoort 6 Varsseveld - 8
Deutichem 9 - Keppel - Doesburgh 10 Zutphen 11 sqq. ruine aan de Berkel
Droogenabtstoren en wallen .14 Kerk 15 Doopvont, ijzeren Kroon graf der Heeckerens 16
Duivelsklaauw 16 Tapijtefabriek 21
zondag 27 July
's Morgens te zes ure het somber Deventer verlaten hebbende, wandelden wij door heiden en
korenvelden langs akelige en hieren daar overstroomde wegen naar Loghem, waar wij te elf ure
aan kwamen. Na koffy gedronken te hebben, bezichtigden wij het vlek, dat, door alleraangenaamst
geboomte omplant, midden in vruchtbare velden gelegen, en door een bevallig riviertje
bewaterd, een zeer vrolijk voorkomen heeft. Vervolgens wachteden wij het einde eener
wolkbreuk en geweldige regenvlaag af, en wandelden naar het landgoed Ampsink, den heer {ø
} van Nagell toebehoorend. Dit goed is ruim zestienhonderd morgen groot: het huis heeft zeven
ramen in den gevel, beneffens twee voor en achter uitstekende vleugels, eene groote binneplaats
en brug met het uitzicht op eene breede laan van ongeveer tien minuten gaans, van weerszijden
met zwaar geboomte vooral met dennenhout omplant. Van achteren uit het huis ziet men over
uitgestrekte korenvelden, waartusschen zware eikeboomen verspreid zijn, op het bevallige
Loghem. - Na dat heerlijk goed een weinig doorwandeld te hebben, keerden wij terug en namen
de reis naar Borkulo aan. De weg was in den beginne gemakkelijk te vinden, als loopende langs
een vrij breed water, en met boomen beplant zijnde; doch na een half uur gaans, scheidde hij zich
in tweeën: wij dwaalden af en vonden ons weldra op eene heide, waar het zich verdeelend spoor
ons aantoonde dat wij niet op den goeden weg waren. Een korenveld door liepen wij terug, en
sprongen een' sloot over die ons van het rechte pad scheidde. Nu bevonden wij ons op eene lange
en met zware eiken beplantte laan, toebehoorende aan het landgoed Nettelhorst, dat wij
doortrokken. Het kasteel, midden in eene gracht gelegen, trokken wij om en bleven nog een tijd
lang tusschen vier rijen eikeboomen. Dan, na twee heiden doorgetrokken te zijn, geraakten wij
op nieuw van 't spoor en bevonden ons in een korenveld waar eene kerkspits uitstak. Dit oord
was eenigzins heuvelachtig: aangename boerewooningen deden zich alom uit het golvend graan
op en bij het naderen vertoonde zich een vrolijk dorp aan onze voeten. Doch deze bekoorlijke
plaats was niet Borkulo maar Geesteren, 't geen een half uur van den weg aflegt. Te half zes
eindelijk kwamen wij in de elendige stad Borkulo aan die zich door akelig vervallene huizen en
met vuilnis en mist bedekte straten onderscheidt. Bij Martens traden wij binnen. Zijne herberg
ligt buiten de poort vlak tegen over de laan van het slot, werwaarts wij ons na een ogenblik
rustens heenbegaven om Mevrouw van de Poll te bezoeken en ook de Stoeterij te zien: dan
vruchteloos: de meid die na drie malen herhaald schellen optrad, verhaalde ons dat Mevrouw uit
was, en niet voor laat weder te huis zoude komen. Wij gingen dus wat rondwandelen en in het
fraaie bosch bij het slot wat pijpen rooken. Te half negen kwam ons avondeten: dan naauwlijks
hadden wij een oogenblik gezeten of de meid van het slot kwam bij ons en verzocht ons zoo wij
niet te moede waren nog even aan hetzelve te komen. Van Hogendorp sliep reeds half of geheel,
dus raadde ik hem maar naar bed te gaan en begaf mij met de meid weder slotwaards, daar zij
mij onderweg verhaalde dat zij eene Bennebroeksche was en dat het daar te Borkulo voor geen
Hollandsch mensch was uittehouden, enz. Nu traden wij het groote kasteel in. In eene oude,
groote doch nog slecht gemeubileerde kamer, waar de rotten over den vloer wandelen, ontfing
ons Mevrouw de Mapasche, hare zuster en hare dochter Elmire met de grootste gulhartigheid.
Alle drie zagen er gezond en frisch uit: de laatste zelfs was een aartig meisje geworden. Het was