programmaboekje (pdf) - Sine Nomine

Engels
Nazomerconcert
Bloemrijk, klankrijk, luisterrijk
Liederen van bekende en minder bekende
Engelse componisten
Op teksten van beroemde Engelse dichters
Kamerkoor Sine Nomine
o.l.v.
Paul Valk
In verband met CD- en/of video-opnamen verzoeken wij u vriendelijk
gekuch of ander geluid tijdens de muzikale gedeelten
tot een minimum te beperken. Hiervoor onze dank.

Een bochtig landweggetje met halfhoge muurtjes, heggetjes
tussen de glooiende weilanden, een koele pub waar donker bier
in hoge glazen fonkelt.
Engeland.
De weg voert naar de hoge kathedraal, de zware houten deur
zwaait open, klankrijke koormuziek wolkt naar buiten.
Zonneschijn na regen, schapenwolkjes aan een blauwe lucht.
Herfstbladeren, uitgebloeide rozen en verwelkte viooltjes. In de
verte klinkt hoorngeschal en hondengeblaf. Een bij vliegt op.
We zien veldbloemen, moerasbloemen en zelfs de schuwe
teunisbloem. We voelen het verlangen naar de vrolijke
bloeiende en uitbundige geurende zomermaanden. We
glimlachen om de verbintenis tussen een rijpere vrouw en een
jongeman zo groen als…brem!
Liederen van bekende en minder bekende Engelse componisten
op teksten van beroemde Engelse dichters. De natuur bloemrijk
bezongen, dwars door de seizoenen, dwars door de tijd.
Met verrassende intermezzi.
Kortom, een Engels nazomerconcert van Sine Nomine. Bloemrijk,
klankrijk, luisterrijk.
2
Welkom bij dit concert

Inleiding
Edward Elgar (1857-1934)
Two Part Songs
The Shower
The Fountain
Intermezzo
Frank Bridge (1879-1941)
Five Part Songs
Autumn
Music, when soft voices die
Hilli-Ho! Hilli-Ho!
O weary hearts
The Bee
Intermezzo
Twee Motetten
Henry Purcell (1659-1695)
Hear my prayer, O Lord
Anonymous (16th c.)
Rejoice in the Lord alway
P A U Z E
Intermezzo
Twee Madrigalen
John Bennet (1575-1614?)
Weep, o mine eyes
Thomas Morley (1557-1602)
Now is the month of maying
Intermezzo
Benjamin Britten (1913-1976)
Five Flower Songs
To Daffodils
The Succession of the Four Sweet Months
Marsh Flowers
The Evening Primrose
Ballad of Green Broom
3

The Shower
Cloud, if as thou dost melt,
and with thy train of drops make soft the
Earth
my eyes could weep
my eyes could weep o’er my hard heart,
that’s bound up and asleep;
Cloud, if as thou dost melt,
and with thy train of drops make soft the
Earth,
my eyes could weep o’er my hard heart,
that’s bound up and asleep;
Perhaps at last
some such shower past
My God would give a sunshine after rain.
The Fountain
The unthrift sun shot vital gold
A thousand, thousand pieces;
And heav’n its azure did unfold
Chequer’d with snowy fleeces
The air was all in spice,
every bush a garland wore
thus fed my eyes,
but all the earth lay hush
Only a little fountain lent some use for
ears
the music of her tears
And on the dumb shades language spent
The music, the music of her tears.
4
De teksten van het programma
Edward Elgar (1857-1934)
Twee ‘part songs’ op gedichten van Henry Vaughan (1621-1695)
De regenbui
Wolk, als jij zou smelten
en met je druppels de aarde zacht zou
maken
dan zouden mijn ogen kunnen huilen
mijn ogen kunnen huilen over mijn harde
hart dat vastzit en slapende is;
Wolk, als jij zou smelten
en met je druppels de aarde zacht zou
maken
dan zouden mijn ogen kunnen huilen
mijn ogen kunnen huilen over mijn harde
hart dat vastzit en slapende is;
Misschien zou na al die regen
mijn God wat zonneschijn geven.
De fontein
De zon strooide gul met stralen glanzend
goud
In duizend, duizend stukjes;
De hemel brak open in blauw
Geschakeerd met schapenwolkjes
De lucht was bezwangerd met geur
Iedere struik droeg zijn bloementooi
Waar mijn ogen ook keken.
Maar de hele aarde lag stil.
Slechts een kleine fontein
Gaf het oor enig nut
En verspilde op de zwijgende schaduwen
De muziek van haar tranen.

Frank Bridge (1879-1941)
Five part songs
Autumn
The warm sun is failing,
The bleak wind is wailing,
The bare boughs are sighing,
The pale flowers are dying,
And the Year
On the earth her death-bed,
in a shroud of Leaves dead, Is lying.
Come, Months, come away,
From November to May,
In your saddest array;
Follow the bier
Of the dead cold year,
And like dime shadows
Watch by her sepulchre.
The chill rain is falling,
The nipped worm is crawling,
The rivers are swelling,
The thunder is knelling,
For the year;
The blithe swallows are flown,
And the lizards each gone
To his dwelling;
Come, months, come away;
Put on white, black, and grey,
Let your light sisters play
Ye, follow the bier
Of the dead cold year,
And make her grave green
With tear on tear.
Music, when soft voices die
Music, when soft voices die,
Vibrates in the memory;
Odours,
When sweet violets sicken,
Live with in the sense they quicken;
Rose leaves, when the rose is dead,
Are heaped for the beloved’s bed,
Herfst
De warme zon is verdwenen,
De gure wind huilt,
De kale takken zuchten,
De verbleekte bloemen sterven,
En het jaar
Op het doodsbed van de aarde ligt het,
In een lijkwade van dode bladeren.
Kom maanden, verdwijn,
Volg van november tot mei,
In je treurigste kleding,
De baar
Van het steenkoude jaar
En blijf als sombere schaduwen
Waken bij haar graf.
De regen valt kil naar beneden
De worm kruipt verkleumd rond
De rivieren zwellen op
De donder luidt de doodsklok,
Voor het jaar,
De dartele zwaluwen zijn gevlogen,
En de hagedissen zijn terug
In hun nesten.
Kom, maanden, verdwijn;
Kleed je in wit, zwart of grijs,
Laat je luchthartige zusters maar spelen
Kom, volg de baar
Van het steenkoude jaar,
En laat haar graf weer groen worden
Van al je tranen.
Muziek, als zachte stemmen wegsterven
Als zachte stemmen wegsterven,
Blijft muziek naklinken in de herinnering;
Geuren,
Als zoete viooltjes verwelken,
Komen weer tot leven, wanneer het gevoel
ze oproept;
Als de roos is uitgebloeid worden de
blaadjes
Verzameld voor in het bed van een geliefde,
5

And so thy thought,
When thou are gone,
Love itself shall slumber on.
Hilli-ho! Hilli-ho!
Hilli-Ho! Hilli-Ho!
Wind thy horn, my hunterboy.
And leave the lute’s in glorious sighs;
Hunting is the hero’s joy,
Till war his nobler games supplies.
Hark! the houndbells ringing sweet
While hunters shout and the woods
repeat
Hilli-Ho!
Wind again thy cheerfull horn,
Till echo faint with answering dies;
Burn, bright torches, burn till morn,
And lead us where the wild boar lies,
Hark! the cry: ‘He’s found.’
While hill and valley our shouts resound:
Hilli-Ho!
O weary hearts
O weary hearts!
O slumbring eyes!
O drooping souls,
Whose destinies are fraught with fear
and pain,
Ye shall be loved,
Shall be loved again!
No one is so accursed by fate,
No one so utterly desolate,
But some heart,
Though unknown,
Responds unto his own.
Responds, as if with unseen wings,
An angel touched its quivering strings;
And whispers, in its song:
“Where hast thou stayed so long?”
6
En net zoals je gedachten blijven hangen,
Nadat je al vertrokken bent,
Zo zal de liefde zelf steeds blijven sluimeren.
Hilli-ho! Hilli-ho!
Hilli-ho! Hilli-ho!
Laat je hoorn schallen, mijn jagersjongen
En laat je luit met z’n eerloze gezucht
maar liggen.
Jagen is het plezier van de held
Totdat de oorlog hem voorziet van een
nobeler spel.
Hoor! De bellen van de jachthonden
rinkelen lieflijk.
Terwijl de jagers schreeuwen en de
bossen herhalen:
Hilli-Ho!
Laat je vreugdevolle hoorn nogmaals schallen
Totdat de echo, zwak van het
antwoorden, wegsterft;
Brand, heldere toortsen, brand tot de ochtend
En leid ons naar het hol van het wilde
everzwijn.
Hoor! De roep: ‘Hij is gevonden.’
Terwijl de heuvel en het dal onze kreten
laten weerklinken,
Hilli-Ho!
O vermoeide harten
O vermoeide harten!
O sluimerende ogen!
O kwijnende zielen,
Van wie het levenslot beladen is met
angst en pijn,
Je zult bemind worden,
Weer bemind worden!
Niemand is zo door het lot verdoemd,
Niemand zo uiterst ellendig,
Dat niet een of ander hart,
Hoewel onbekend
Gehoor geeft aan dat van hemzelf,
Gehoor geeft, alsof met onzichtbare
vleugels
Een engel zijn trillende snaren beroerde
En in zijn lied fluistert:
“Waar ben je al die tijd geweest?”

O weary hearts!
O slumbering eyes!
O drooping souls,
Whose destinies are fraught with fear
and pain
Ye shall be loved,
Shall be loved again.
The bee
The bee buzzed up in the heat;
“I’m faint for your honey my sweet.”
The flower said:“Take it, my dear,
For now is the spring of the year,
So come, so come…”
“Hum!”
And the bee buzzed down in the heat.
And the bee buzzed up in the cold.
When the flower was withered and old.
“Have you still any honey, my dear?”
She said: “It’s the fall of the year,
But come, but come…”
“Hum!”
And the bee buzzed off in the cold.
Sine Nomine in 2004
O vermoeide harten!
O sluimerende ogen!
O kwijnende zielen,
Van wie het levenslot beladen is met
angst en pijn,
Je zult bemind worden,
Weer bemind worden!
De bij
De bij zoemde langs in de warme
voorjaarszon,
“Wat heb ik een trek in jouw honing,
honnepon.”
De bloem zei: “Schatje, neem ervan,
neem ervan, zolang het kan!
Kom hier, kom hier…”
“Bzzz!”
En weg was de bij de warmte in.
De bij zoemde langs toen het koud
En de bloem verwelkt was en oud.
“Heb je nog wat honing voor me,
honnepon?”
“’t Is herfst,” zei ze , “schatje, weg is de zon,”
“Maar kom maar…”
“Bzzz!”
En weg was de bij de kou in.
7

Benjamin Britten (1913-1976)
Five flower songs, op. 47
To Daffodils
Fair daffodils, we weep to see
You haste away so soon;
As yet the early-rising sun
Has not attained his noon.
Stay, stay
Until the hasting day
Has run
But to evensong;
And, having prayed together, we
Will go with you along.
We have short time to stay as you,
We have as short a spring;
As quick a growth to meet decay,
As you, or anything.
We die,
As your hours do, and dry
Away
Like to the summer’s rain;
Or as the pearls of morning’s dew,
Ne’er to be found again.
The succession of the four
sweet months
First, April, she with mellow showers
Opens the way for early flowers;
Then after her comes smiling May,
In a more rich and sweet array;
Next enters June, and brings us more
Gems, than those two,
That went before:
Then (lastly) July comes, and she
More wealth brings in, than all those
Three.
Marsh flowers
Here the strong mallow
Strikes her slimy root,
Here the dull night-shade
Hangs her deadly fruit;
On hills of dust
The henbane’s faded green,
And pencil’d flower
8
Aan Veldbloemen
Veldbloemen, schreien moeten wij
Dat gij zo snel vergaat,
Daar nog de vroeg gerezen zon
Niet in de zenith staat.
Blijf, blijf,
Totdat, na ’t dagbedrijf
Begon
Het uur van de avondzang,
En na ’t vereend gebed ons zij
Met U eenzelfde gang.
Als de uwe is de onze een korte duur
Als de uwe een korte lent,
Als de uwe een groei, aanstonds voorbij,
En dood, die gij ook kent,
Ons eind
Komt ras en elk verdwijnt,
Ook wij,
Regen en zomer weer;
Of als de dauw in ’t morgenuur
Die was en is niet meer.
(Vertaling Albert Verwey)
De opeenvolging van de
vier zoete maanden
Eerst komt april, met zoete regen
Brengt zij de prille bloemen tot leven.
Na haar komt de lachende mei
G’huld in rijker, zoeter kledij,
En juni geeft ons eed’ler blâren
Dan die twee die eerder waren.
Tenslotte komt juli en zie,
Meer pracht schenkt zij dan al deez’ drie..
Moerasbloemen
De malve schiet wortel
in iedere krocht,
De nachtschade draagt hier
haar dodelijk vocht.
Op wolken van stof
ziet men ’t vale groen
Van bilzenkruid

Of sickly scent is seen;
Here on its wiry stem, in rigid bloom,
Grows the salt lavender
That lacks perfume.
At the wall’s base
The fiery nettle springs,
With fruit globose.
And fierce with poison’d stings;
In every chinck delights the fern to grow,
With glossy leaf and tawny bloom below;
The few dull flowers
That o’er the place are spread
Partake the nature of their fenny bed.
These, with our sea-weeds,
Rolling up and down
Form the contracted Flora of our town
The evening primrose
When once the sun sinks in the west,
And dew-drops pear
The evening’s breast;
Almost as pale as moonbeams are,
Or its companionable star, ,
The evening primrose opens anew
Its delicate blossoms to the dew
And, hermit-like, shunning the light;
Wastes its fair bloom upon the nigth;
Who blindfold to its fond caresses,
Knows not the beauty he possesses.
Thus it blooms on while night is by;
When day looks out with open eye,
Bashed at the gaze it cannot shun,
It faints and withers and is gone.
Ballad of green broom
There was an old man lived out in the
Wood,
And his trade was a-cutting of broom
Green broom
He had but one son without thought
Without good
Who lay in his bed till ’t was noon,
Bright noon.
The old man awoke one morning
And spoke,
He swore he would fire the room,
That room,
met wee geurende bloem.
Op verstrengelde stam, in bloei verstijfd
Groeit zilte lavendel,
Die geurloos blijft.
Langs iedere muur, en met bolle vrucht
Doorklieft de brandnetel
Roerloos, de lucht
In elke spelonk tieren varens welig
Met vettige blaad’ren en bloesems gelig.
Wat schaarse bloemen
Staan er in het rond
Nauw’lijks t’onderscheiden
Van hun ondergrond.
Met het aanspoelend zeewier, zout en
nat
Begroeien slechts deze planten de stad.
De teunisbloem
Als dan de zon weer ondergaat
En dauw
als paar’len op de velden staat;
Bijkans zo vaal als maneschijn
Of soms de avondster kan zijn
Toont ook opnieuw de teunisbloem
Haar bloesem aan het grijzend groen,
En verkwist ze heel haar luister
Aan het harteloze duister
Dat, blind voor deze pracht,
Zijn bloeiende bezit niet acht,
Zo bloeit zij in het duister voort;
Als dageraad in ’t oosten gloort
Bang voor de blik, niet te ontvliên-
Sluit ze zich weer, blijft ongezien.
Ballade van de groene brem
Er was eens een grijsaard,
Eenvoudig van doen,
Zijn stiel was het snijden van brem,
jong en groen.
Eén zoon had hij slechts,
met lust noch fatsoen,
Die bleef in zijn bed tot de noen,
Ja, de noen.
De oud’ ontwaakt’ op een ochtend
en sprak:
‘pas op’ – daar hij in woede ontstak –
‘Het brandt, als mijn Jan nu niet
9

If his John would not rise
And open his eyes,
And away to the wood to cut broom,
Green broom.
So Johnny arose
And slipp’d on his clothes
And away to the wood to cut broom,
He sharpen’d his knives, and for once
He contrives
To cut a great bundle of broom,
Green broom.
When Johnny pass’d under a Lady’s
Fine house,
Pass’d under a Lady’s fine room,
Fine room,
She call’d to her maid: Go fetch me,
She said
Go fetch me the boy that sells broom,
Green broom,
Go fetch me the boy!
When Johnny came
Into the Lady’s fine house
And stood in the Lady’s fine room,
Fine room,
Young Johnny, she said, Will you
Give up your trade
And marry a lady in bloom,
Full bloom?
Johnny gave his consent, and to church
They both went
And he wedded the Lady in bloom,
Full bloom;
At market and fair, all folks do declare,
There’s none like the Boy that sold
Broom, green broom.
10
opstaat, ontwaakt,
Op weg naar het bos gaat
en brembezems maakt,
Bezems van brem, jong en groen.’
Dus Jan kwam eruit en kleedde zich toen.
Ging naar het bos voor de brem,
jong en groen.
Hij wette zijn mes en ‘t lukte zowaar,
Hij sneed er een grote bos brem bij
elkaar,
Een grote bos brem,Jong en groen.
Hij kwam bij een deftig,
statig gebouw,
Bewoond door een rijke,
wat rijpere vrouw.
Deze sprak tot haar meid,
door liefd’ overmand:
Breng me die jongen,
die bezems bespant,
Bezems van brem, jong en groen.
En Jan met de brem,
jong was hij… en groen,
Kwam in haar deftige kamer toen.
Jan, sprak ze snel,
zet je handwerk opzij,
Laat varen de boel, kom trouw met mij,
Een dame in goeden doen.
Jan stemde toe, ging ter kerk’ aan haar
zij
En trouwde de bloeiende dame blij,
De dame in goeden doen.
Op de markt en de kermis zong iedereen luid:
‘k Ken nergens ter wereld
Een slimmer schavuit
Dan Jan van de brem, jong en groen!

De uitvoerenden
Paul Valk, dirigent
Paul Valk (1969) studeerde aan het Conservatorium en het Nederlands Instituut voor
Kerkmuziek, beide te Utrecht, en behaalde de diploma’s orgel (DM), koordirectie en
kerkmuziek. Zijn orgeldocenten waren Kees van Houten, Jan Welmers en Bernhard
Winsemius en leermeester voor koordirectie was Krijn Koetsveld. Piano, orkestdirectie
en zang waren zijn bijvakken.
Momenteel staan drie koren onder zijn leiding, te weten: kamerkoor Sine Nomine
uit Alkmaar (renaissance tot heden / met begeleiding tot à capella), het Amsterdam
Gemengd Koor (twee- tot driemaal per jaar grote oratoria in het Amsterdamse
Concertgebouw) en het koor van de Dominicuskerk te Amsterdam (broedplaats voor
nieuwe, Nederlandstalige liturgische muziek).
In deze laatste functie is hij, in de voetsporen van zijn voorgangers Bernhard Huijbers
en Tom Löwenthal, maker van nieuwe liederen en dirigent van een grote, zingende
gemeente.
Daarnaast is hij begeleider van vocalisten en instrumentalisten en lid van de redactie
van ‘Continuo’, praktijkschrift voor liturgie en liturgische muziek.
Kamerkoor Sine Nomine
In 2003 gaf Sine Nomine, samen met Vocaal Ensemble KWARTS uit Haarlem, in
Schagen en Amsterdam het concert ‘Dubbele Bekoring’ en werd het koor gevraagd
het Kerstprogramma te verzorgen in de Grote Sint Laurenskerk in Alkmaar.
Kriskras door de eeuwen heen zingen, dat is wat Sine Nomine deed en doet. Het koor
staat daarbij twaalf jaar onder leiding van Paul Valk. Met hem treedt Sine Nomine
regelmatig buiten de geëigende muzikale paden. In de combinatie van componisten
(Poulenc met Monteverdi of Mendelssohn met Pärt) maar ook in de omlijsting van
optredens, waarbij soms de tekst veel aandacht krijgt, soms de tango tussen de
bedrijven door wordt gedanst. Regelmatig treden leden van het koor als solisten op.
Op de hoogte blijven van onze concerten?
Dat kan op twee manieren:
Gratis Concertnieuws per Email
Vul op de achterzijde van deze bon uw
emailadres in en u ontvangt het
Sine Nomine Concertnieuws
voortaan tijdig in uw mailbox met de
mogelijkheid om met enkele muisklikken
uw kaarten te reserveren.
Wordt Donateur
Vul op de achterzijde van deze bon uw
gegevens in en voor slechts € 12,50 per
jaar krijgt u voortaan alle
concertaankondigingen thuisgestuurd
en krijgt u bovendien € 1,50 korting
op de toegangsprijs.
Na afloop van het concert is er bij het verlaten van de kerk de gelegenheid om deze bon uit te
(laten) knippen en bij één van onze koorleden of -medewerkers achter te laten.
11

Vorig jaar verleende Sine Nomine haar medewerking aan de ‘Opera Trijn, een cort
verhael’ dat speciaal voor de gelegenheid van Alkmaar, 750 jaar stad werd geschreven
met 10 uitverkochte voorstellingen in augustus en september en werd het jaar
muzikaal afgesloten met twee concerten van ondermeer het Requiem van Fauré in
Schagen en Uitgeest.
In maart 2005 werden concerten gegeven van de ‘Via Crucis’ van Liszt, in
Warmenhuizen en Amsterdam.
Sine Nomine bestaat uit:
sopranen alten tenoren bassen
Klaartje van Leersum Wilma Bos Jan Berghuis Willem-Jan Altena
Lettie Oosterhof Roosmarie van Dijk Fred Jonkhart Richard den Bak
Els den Teuling Trees Frigge Jan Komen Herman van der Mark
Marga van der Pol Marga de Jong Hans Spaans Pieter Schaper
Nel Wagenaar Hanneke Los Maarten Streekstra
Maruscha IJpma Maria Snijder
Sine Nomine repeteert iedere woensdagavond in de Evangelisch Lutherse kerk aan de
Oudegracht 185, hoek Baangracht te Alkmaar van 19:45 tot 22:15 uur.
Aanmelden en informatie: Herman van der Mark, secretaris: 072-561 77 26.
... staat in het teken van het 12½-jarig jubileum van Paul als dirigent van Sine Nomine.
Voor het thema van dit concert, dat gepland is in het vroege voorjaar van 2006, gaan
we naar het warme zuiden van Europa: er zal een keuze gemaakt worden uit het rijke
aanbod van oude en nieuwe Italiaanse koormuziek.
Ons volgende concert...
Naam: dhr./mevr.: _______________________________________ voorletter(s): __________
Adres: _________________________________________________________________________
Postcode: ________________ Woonplaats: ________________________________________
Emailadres: ____________________________________________________________________
Ik wil graag gratis het Concertnieuws ontvangen.
Ik wil graag donateur worden voor € 12,50 per jaar.