Stadspromotie monumenten - Vitruvius

d0107763-000[1]). Hierop is de oude situatie van
de Westsingel herkenbaar. Wanneer u via het bruggetje
de Westsingel heeft bereikt en vanaf dat punt
naar links in de richting van de Varkensmarkt kijkt,
staat u ongeveer op het punt, waar Rembrandt
deze pentekening zal hebben gemaakt. Rembrandt
maakte deze tekening in 1649 toen hij samen met
Hendrikje Stoffels op weg was naar Bredevoort,
waar de ouders van Hendrikje woonde. In het herdenkingsjaar,
waarin Rembrandt zo centraal staat,
is dit een bijzondere aanvulling op de route.
Westsingel 10-13, Art Déco bouwceramiek uit het
atelier van Brouwer, hier het toepassen van geometrische
vormen.
Bijna niet aan te nemen dat de hoofdvorm van
onze gietijzeren lantaarnpalen is gebaseerd op elementen
uit de Griekse bouwkunst.
25 Johanneskerk, Westsingel 30
Op de hoek van de Westsingel en de Molenstraat
staat sinds 1960 de Johanneskerk, ontworpen door
de architecten S. van Woerden en H.J. Schneider
uit Soestdijk. De kerk is een goed voorbeeld van de
functionalistische architectuur uit de jaren zestig.
Vorig jaar is het interieur door architect ir. P.
Wassink verbouwd.
Tijdens de dag is in dit monument regelmatig muziek
amersfoort
magazine ornamenten
te beluisteren. Zie hiervoor het programma op pagina's
8 en 9.
Breestraat 34, de luxueuze klauwstukken die de
dakkapel flankeren hebben hier de vorm van dolfijnen
gekregen, stijl Lodewijk XIV.
26 Oude Stadhuis, Westsingel 43 /
Stadhuisplein 5
Omstreeks 1780 liet de joodse koopman Abraham
Cohen aan de Westsingel, in Lodewijk XVI-stijl, een
indrukwekkend huis optrekken. De voorgevel is volledig
uitgevoerd in hardsteen. Het bovenlicht van
de hoofdingang aan de Westsingel behoort door
het rijke houtsnijwerk in Lodewijk XVI-stijl tot de
fraaiste voorbeelden van Amersfoort. Na de in
1994 voltooide restauratie heeft Westsingel 43 een
representatieve functie gekregen met twee trouwzalen
en monumentale vergaderkamers. Het interieur
is bijzonder gaaf. De vloeren en lambrisering
zijn uitgevoerd in marmer, terwijl de wanden van
fraaie stucwerk-voorstellingen zijn voorzien. Het
trappenhuis, halverwege de gang, is zeer monumentaal
van uiterlijk. Op de eerste verdieping
bevindt zich de oorspronkelijke feestzaal van het
huis. De met bladgoud vergulde versieringen verlenen
aan de ruimte een monumentaal cachet, vooral
de scherp gesneden ornamenten met acanthusblad
rond de medaillons en de knisperende linten
zijn karakteristiek voor de Lodewijk XVI-stijl .
Westsingel 46, halfrond empirevenster boven de
hoofdtoegang, met als ornamenten: halfrozetten
van acanthus- en laurierblad. Het kalf is eveneens
voorzien van acanthus.
27 De Observant, Stadhuisplein 7
In 1472 kregen de Franciscaner-Minderbroeders de
beschikking over een stuk grond langs de
Westsingel. Aangezien zij de regels van het kloosterleven
strikt wilden naleven (observeren) werden
zij dan ook Observanten genoemd. Het
Observantenklooster groeide uit tot een belangrijk
complex: een kapel, met aan de noordzijde een
kloosterhof, een rondgaande kloostergang, drie
omsluitende gebouwen met de daarbij behorende
moestuin. Uit die periode is in het interieur van het
huidige Stadscafé een 16de-eeuwse spiltrap
bewaard gebleven. De aanzet tot de gecanuleerde
hoofdbaluster heeft de vorm van een in die tijd
gebruikelijke voluut.
Na de Reformatie en de toetreding van Amersfoort
tot de Unie van Utrecht verdwenen de Observanten
uit de stad. In de gebouwen werden andere functies
ondergebracht, zoals de Doelen voor de schutterij,
een vertrek voor de stadsgeneesheer en een
glasblazerij. In de 19de eeuw werd de Artillerie- en
Genieschool in het complex gevestigd, later een
‘Werkhuis tot wering van de bedelarij’, en weer
later een kazerne. Ook verschillende gemeentelijke
diensten vonden er onderdak. Dit alles had tot
gevolg dat het complex eindeloos werd verbouwd.
De kapel was al vrijwel direct afgebroken. Nadat in
de jaren zeventig van de twintigste eeuw zelfs een
sloopvergunning was verleend, bleef het gebouw
toch behouden en kon het voormalige klooster in
1982 worden gerestaureerd. In de periode 1997-
2000 werd het pand verbouwd tot informatiecentrum.
Ook het Archief Eemland, de nieuwe naam voor de
35