Hoe kan ons dan anders? - CJBF

Fokusartikel
Prof. DF (Francois) Muller (Teologiese Skool)
Hoe kan ons dan anders?
Die logiese ruggraat van die Heidelbergse
Kategismus neem my op 'n emosie-belaaide reis
’n
Kategismus is ’n boekie
wat die kerk gebruik
om mense belangrike dinge
van godsdiens te leer. In die
kategismus wat ons verkies,
die Heidelbergse Ka te gismus,
be nut ons die Apos toliese Geloofs
belydenis om te sê wie en
hoe God is; ons ver duidelik aan
die hand van die sakramente
hoe Hy ons geloof in Hom
versterk; ons gebruik die Onse
Vader om te sê hoe Hy wil hê
ons moet bid; en ons gebruik
die Tien Gebooie om te sê hoe
Hy wil hê ons moet lewe.
Dit kan maklik voel asof
ons sommer net ’n klomp vrae
en antwoorde in ons kategis
mus hanteer. In die proses
is ons besig om stil-stil die
sogenaamde hoofsomme van
ons Christelike geloof te verdui
delik: ons belydenis, die
sa kramente, die verbond, die
tug, die wet en die gebed.
Waar ons byvoorbeeld in die
Nederlandse Geloofsbelydenis
ook aan hierdie dinge aandag
gee, is kategismusse anders
deur dat dit juis vrae en
antwoorde gebruik om mense
te help om te leer. Onder al
die kategismusse is die Heidelbergse
Kategismus weer so besonders
omdat dit ons help
om te sien hoe hierdie kerngeloofsake
ons lewens persoon
lik raak. Al gaan dit in geloofsbelydenisse
hoofsaaklik
oor Wie en wat God is, wat Hy
doen en van ons verwag, gaan
ons eerste vraag nie daaroor
nie.
Op ’n manier begin ons
met dieselfde vraag wat baie
jong mense deesdae vra: “So
what?!” Watter verskil maak dit
alles nou eintlik in my lewe?
Wat is nou die sin hiervan?
Wat maak dit alles die moeite
werd? Of soos wat ons dit in
ons Kategismus stel: Wat is
jou enigste troos in lewe en
SONDAG 1
1 Vraag: Wat is jou enigste troos in lewe en in sterwe?
Antwoord: Dat ek met liggaam en siel in lewe en in sterwe (a) nie aan myself (b) nie, maar aan my getroue
Verlosser, Jesus Christus behoort (c). Hy het met sy kosbare bloed vir al my sondes ten volle betaal (d) en my
uit alle heerskappy van die duiwel verlos (e). Hy bewaar (f) my op so 'n wyse dat sonder die wil van my hemelse
Vader, geen haar van my kop kan val nie (g). Alles moet inderdaad tot my saligheid dien (h). Daarom verseker Hy
my ook deur sy Heilige Gees van die ewige lewe (i) en maak Hy my van harte gewillig en bereid om voortaan vir
Hom te lewe (k).
(a) Rom 14:8. (b) 1 Kor 6:19. (c) 1 Kor 3:22; Tit 2:14: (d) 1 Pet 1:18, 19;1 Joh 1:7; 2:2, 12. (e) Heb 2:14;1
Joh 3:8; Joh 8:34-36. (f) Joh 6:39; 10:28; 2 Tess 3:3; 1 Pet 1:5. (g) Ma 10:30; Luk 21:18. (h) Rom 8:28. (i) 2
Kor 1:22; 5:5; Ef 1:14; Rom 8:16. (k) Rom 8:14;1 Joh 3:3
2 Vraag: Hoeveel dinge moet jy weet om in hierdie troos salig te kan lewe en sterwe?
Antwoord: Drie dinge (a): Ten eerste, hoe groot my sonde en ellende is (b); ten tweede; hoe ek van al my sonde
en ellende verlos word (c) en ten derde hoe ek God vir so 'n verlossing dankbaar moet wees (d).
(a) Ma 11:28-30; Ef 5:8. (b) Joh 9:41; Ma 9:12; Rom 3:10;1 Joh 1:9;10. (c) Joh 17:3; Hand 4:12 10:43. (d)
Ef 5:10; Ps 50:14; Ma 5:16; 1 Pet 2:12; Rom 6:13; 2 Tim 2:15
12 DIE KERKBLAD April 2013

in sterwe? Wat is die een ding wat tot in die
ewigheid ’n verskil in jou lewe maak? Wat maak
dat – al verloor jy alle ander goed – dit nog alles
absoluut die moeite werd vir jou is?
Ons antwoord vat die hart van die evangelie
saam: dat ek aan Jesus Christus behoort. Dit is
nie wat ek uit my eie kan regkry, of het, wat die
verskil maak nie, maar of God my het. Wie Hý is
en wat Hy doen, maak die verskil. En as Gód mý
hét, kan die wêreld maar byna letterlik om my
vergaan, dan is alles nog steeds die moeite werd.
Ons erken ook prontuit hier dat Hy ons nie
gekoop het omdat ons sulke goeie mense is nie.
Hy het ons eerder ten spyte van alles wat fout
met ons lewens is, gekoop – én bitterduur vir
ons betaal. Daarom pas Hy ons ook tot in detail
op en is Hy besig om ons weer innerlik reg te
maak, en kan die duiwel boonop ook nie meer
aan spraak op ons lewens maak nie.
Die hoofafdeling: Wat is verkeerd, hoe maak
God dit reg, en wat nou?
Nadat ons in die eerste vraag begin sê het
hoekom ons lewe die moeite werd is omdat ons
aan Jesus Christus behoort, begin ons verduidelik
wat dit inhou om aan Hom te behoort en op
grond waarvan ons sê dít nou juis ons lewens sin
gee. Dit is eers as ’n mens weet hoe verskriklik
iets is dat jy regtig dankbaar is vir die teendeel.
Die feit dat soveel mense moedeloos en
selfs aggressief uitroep “so what?!”, wys al dat
daar groot fout in die lewe is. In Sondag 2
bely ons dat ons net kan weet wat verkeerd is
en hoe erg dit is as ons ons lewens aan God se
wet meet. Hy eis dat ons Hom en mekaar sal
liefhê, maar vir sondaars is dit “normaal” om net
die teenoorgestelde te doen. En dit is nie Gód
se skuld dat mense so is nie. Hy het ons goed
gemaak (Sondag 3). Ons kón presies gewees en
gelewe het soos wat Hy van ons verwag.
Nee, alles het skeefgeloop met Adam en Eva
se sonde in die tuin van Eden (Sondag 3). Van
toe af is elke mens van die eerste oomblik van
sy/haar lewe af met sonde besmet en nie meer
Fokusartikel
die mens wat God vir Hom gemaak het nie. In
plaas daarvan dat mense ewig in God se heilige
teenwoordigheid sou lewe, is ons uit ons eie net
nie meer goed en waardig genoeg daarvoor nie.
Ons hoort almal in die hel – ewig weg uit die
heerlike, lewegewende teenwoordigheid van
God. En daar is niks wat ’n mens uit jou eie daaraan
kan doen nie! Die dinge wat ons uit ons eie
probeer, maak dit eerder erger (Rom. 7).
Dit is ons ellende! Dit is hoe haglik ’n mens
wat nie aan Christus behoort nie, se lewe is.
Maar God is regverdig én genadig. Daarom het
Hy sy Seun as volmaakte Middelaar vir ons gee
(Sondag 5 & 6) om soos ’n tweede Adam in ons
plek te kom lewe, en om ook in ons plek te kom
sterf soos wat ons verdien (het). En nou vra ons
in Sondag 7 of dit beteken dat almal nou weer
gered gaan word.
Is alles nou weer reg vir almal?
As Adam en Eva se sonde gemaak het dat alle
mense van toe af God se straf verdien, en Jesus
se offer weer genoeg is om vir almal te betaal,
beteken dit dat alles nou weer reg gaan wees
vir almal? Nee, net vir dié mense wat in Jesus
in geplant word en al die goeie dinge wat Hy vir
ons doen en gedoen het, aanneem. Hoe? Deur
’n ware geloof, bely ons. En wat ís ’n ware geloof
en wat moet ek dan alles glo?
Nadat ons hier geantwoord het dat ons alles
wat God in sy Woord bekendmaak en in sy
evangelie beloof, heelhartig moet aanvaar, begin
ons om ons ware geloof aan die hand van
die Apostoliese Geloofsbelydenis uiteen te sit en
dit duidelik te maak dat ons ín die Drie-Enige
God glo. Van Sondag 8 tot 22 verduidelik ons
in detail wat ons met omtrent elke frase in die
Apostoliese Geloofsbelydenis bedoel.
Hoewel ons van tyd tot tyd vra hoe dit ons
lewens raak, vra ons in Sondag 23 uitdruklik
weer die “So what?”-vraag (hopelik hierdie keer
son der enige aggressie!): “Maar wat baat dit jou
nou dat jy dit alles glo?” En wat ’n verstommende
ant woord kan ons weereens gee! Dat ék, in
Christus (nie uit my eie nie, maar ingeplant in
April 2013 DIE KERKBLAD 13

Fokusartikel
Hom), voor Gód (wat alles weet en 100% regverdig oordeel) nie
meer verdoem staan nie, maar regverdig is. Nou kan ek uitsien na
die ewige lewe, en nié meer die ewige dood nie!
’n Geloof wat mense godsdienstig roekeloos en onverskillig
maak!?
As jy vir iemand sê dat Jesus al die goeie werke gedoen het
wat nodig is sodat God hom/haar nie meer daarvoor sal vergeld
nie, dat niks wat ’n mens uit jou eie doen, kán bydra om jou saak
met God reg te maak nie, en dat God boonop jou sondebesmette
(goeie) werke beloon, waarom sal jy dan die sonde haat en absoluut
daarna streef om reg te lewe? Of soos mense deesdae praat:
Waarom sal jy eers probeer om ’n goeie mens te wees? Dan kan
ek my mos maar aan die sonde verlustig.
Hoewel dit nie soseer hier daaroor gaan dat ons sal/moet probeer
om goeie mense te wees nie, bely ons dat dit onmoontlik
is dat iemand wat deur die Heilige Gees in Christus ingeplant is,
nié die vrugte van dankbaarheid sal voortbring nie. As jy ’n ware
geloof het, as jy deur ’n ware geloof in Christus ingeplant is en sy
weldade aanneem, wil jy Hom dien, wil jy goeie werke doen, wil
jy reg en heilig lewe. Iemand wat doodrustig in sy sonde volhard,
moet nie aanvaar dat hy/sy deur ’n ware geloof in Jesus Christus
ingeplant is nie, en moet hom/haar bekeer.
Soms is dit so moeilik om te glo, wat nog te sê met oorgawe
te glo
“Sien is glo.” Dit is juis omdat die Here weet dat dit vir ons
mak liker is om te glo wanneer ons sien, dat Hy die sakramente as
heilige en sigbare tekens en seëls aan sy gelowiges gegee het. In
Sondag 25 bely ons dan dat God die ware geloof in ons werk deur
die verkondiging van sy Woord (vgl. Sondag 7) en hierdie ge loof
versterk wanneer ons die sakramente reg gebruik.
Met die sakramente leer God ons sy evangelie en bevestig Hy
vir ons dat dit waar is – sodat ons egter en vaster sal glo.
Ons redenasie is dat as ’n
mens reg glo, jy reg sal lewe.
Dit is waarom ons (nadat ons
van Sondag 26 tot 30 bely het
wat ons ten opsigte van die
doop en die nagmaal glo) in
Sondag 31 bely hoe God ons
tug om ons op sy pad te hou.
Hoe kan ons dan nou anders
as om ons elke dag te bekeer,
God uit dankbaarheid te
dien, en naby Hom te lewe?
Nadat ons in Sondag 31 sê
dat Jesus se werk nie aan die
kruis gestop het nie, maar dat
Hy tans besig is om ons deur
sy Gees innerlik nuut te maak,
verduidelik ons wat dit prakties
vir ons inhou: dat ek my elke
dag sal bekeer, oftewel dat ek
elke dag my ou sondige ek sal
doodmaak en sal begin om al
hoe meer vir die Here te lewe.
In ons Kategismus gaan
hier die nuwe lewe hoofsaaklik
oor twee dinge: dat ek volgens
Here se wet sal leef – nié om
verlos te word nie, maar omdat
ek verlos is; en tweedens dat ek
elke dag biddend, naby Hom
sal lewe. Hoe kan jy tog anders
as jy sê dat jy Hom liefhet en
dankbaar is dat Hy jou nie aan
jou sondige self oorgelaat het
nie! DK
14 DIE KERKBLAD April 2013