JIERBOECRJEN - Tresoar

( 90)
It wier middey ; uwz siîsckip hie U"wz al lang för-
îitten ; nu stocppen wy eack op, noamen æfschie feu*
Be wcerd, keappen him en pijpekop in hette prinlen ,
dear it Brochenhuwz op forbijld stoe æf, to en oon-
tinssen, in teagen ney Schierke. Wirg fenne hiettens
Leamen wy dear. It rinnend wiet fenne Tcalte Bode,
en streamke, wijzge uwz foarrts de wey ney Talend»
Onfoegge stienrotsen stiecken fier in hein twiscken it
wâdgriene bergtme trog. Korts it oord hie en wijld
schien, dat eag in hert fornuwgge in forheagge. Dit
foroare njuencke lijtzen, do wij Elend trog kom il
wierne, in de Bode uwz forlilten hie, ijn ~en oord ,
dat sefter, oongenammer fieltme opwecke. Seft rijzg»
in tale de gruwn , de sinne strielle ijn laayts oef it
jongbleddig beamte , dat trogge loftamme lijts beriere in
slingere, it griene gerz mey wiegeljend schaedschijn be»
dobbe. Forbijlding specgïe xny en oar beamschaed fbar-
re eagen, dear iju ick ijn swiet siîsckip bliere stuw^
nen tobrocht hie. Mar neat blieuwt oppe wrâd: alles
het sijn eyn, dy stuwnen , jearm fornoeyen, in eack
dit beamte. * j