JIERBOECRJEN - Tresoar

(94)
« Jo liabbe moy praten, fen eere om eere to jaen,"
foei Uier en oare Tjntscker iju, » 't lijcket erfenjiern-
« me kant al rju ney. Kin er yen Tjutscker by
«jiemmes komme, dy neat ford oon meye natnmen-
«fen poep in mof forwolkomme wirt ? Binne dat
« mirwlck eerenammen dy 'tjiemme uwz jaene ? —
« Mar jo schille 't oiy neat ontstrijde, dat dit rju folie
«forschijlt fen eere om eere to jaen, Az ick fen jo
«eerd wezze wol, den moat ick neat beginne tjin jo
«to rachen, dit schil jo neat oertju^gje dat ick jon
« achting wirdig bin ; immen mey er om laeytsje dat
«ick it onfoeg sizze kin, mar jo, az jo my meyen
«forstânnig stilswyen leanje, schil er forsijcker heeger
« achtje az my."
««Dat iz kreckt, sey PACL do, lijck az it forteltje
nu f enne dogge in Htjefferke. De dogge die sijn màs-
««ters frjuenen nin kwea, mar nin tjeaf schoe 'thuwz
«ii to ney komme, den bij lic er neat, mar biet to. It
«ii tjefferke tjeffe alle man oon., dat him mannig schop
«H in tra winkel Lesorge, wijlst me áe