Preek 2 Geloof Mark 5v21-43 Vertroue

Die tweede episode met die vrou wat aan bloedvloeiing gely het, vind nou eers plaas. Die
oponthoud wat dit veroorsaak het, moes Jaïrus se geduld, en sy geloof, getoets het want hy het
geweet daar is nie baie tyd nie. Toe Jesus vir die vrou as “dogter” aanspreek, moes dit deur
Jaïrus se hart gesny het – sy eie dogter het dan op sterwe gelê! En dan die verskriklike woorde:
“U dogter het gesterwe.” En mense wat sy versoek aan Jesus as tydmors afmaak – alle hoop is
daarmee heen. Jesus was te laat. En tog gee Jesus nie hoop op nie: “Moet jou nie ontstel nie.
Bly maar net glo!” Die geloof, die vertroue, wat Jaïrus in die eerste plek na Jesus laat gaan het,
moes hom nou dwing om verder saam met Jesus huis toe te stap, al weet hy watter hartseer
hom daar sal tref. Sy vertroue dat Jesus sy kind kan lewend maak, moet hom hoop gee want op
grond van sy vertroue sal sy kind uit die dood gered word. Toe Jesus by die huis kom, neem Hy
die drie wat Hy vertrou het saam met Hom: Petrus, Jakobus en Johannes. Mense het reeds
begin om volgens gebruik verskriklik te huil en te kere te gaan – moontlik was daar al gehuurde
roubeklaers. Maar Jesus berispe hulle: “...sy slaap net.” Hulle lag Hom in hulle ongeloof uit en
Hy jaag hulle weg. En met Jaïrus en sy vrou en die drie dissipels gaan Jesus na die dogtertjie se
kamer. Hy sê vir haar in Aramees: “Dogtertjie, Ek sê vir jou, staan op!” Hy praat met haar asof sy
lewe want Hy is die Vors van die lewe, nie die dood nie. En sy staan uit die dood op en loop,
genees van watter siekte haar ook al in sy greep gehad het. En as bewys dat sy lewe, sê Jesus
dat die mense vir haar iets te ete moet gee.
Die vrou met bloedvloeiing se vertroue
Die wonderlike genesing van die twaalfjarige dogter van Jaïrus word onderbreek deur die vrou
wat aan bloedvloeiing gely het. Sy het voortdurende menstruasie en gepaardgaande bloeding
gehad. Waar ander vrouens vir sewe dae elke maand as onrein beskou is, en iemand wat aan
haar raak ook vir daardie dag as onrein beskou is (Lev 15:19ev), was hierdie vrou altyd onrein
en het sy dus ’n baie eensame en afgesonderde lewe gely – niemand kon aan haar raak sonder
om self onrein te word nie. Om met haar toestand tot Jesus te nader, moes uiterste moed
geverg het, en was gewoon ’n uiting van haar desperaatheid. Sy sou na geen rabbi gegaan het
nie! Sy het al haar geld al aan dokters spandeer en het baie onder die behandelings gely – die
mediese wetenskap soos ons dit ken was nog nie eers in sy beginstadium nie en behandelings
was dikwels eerder toorkuns en uitbuiting as werklike mediese hulp. In haar desperaatheid kom
sy dus na Jesus toe en die skare mense gee vir haar geleentheid om onopgemerk die soom van
sy klere aan te raak.
2