Download

Ik was een bakvis uut de törf. Ik kende allent een graot
van een rietvoorn achter in het keelsgat. Naost mij een
Zeeuws maagie met de rokzeum die zunig hen boven
kreup.
Ik at de vis heur uut de schoot. Ik veegde de vette
haanden of an de rooie buusdoek die de locht dreug
van eulie en mengsmering. Van de Puch vanzölf. Het
hemd pikte mij op de rugge. Zwieten kerel. Het was
vrijdag.
Op schoel had ik bij geschiedenis net leerd dat de
Zeeuwen de apartheid uutvonden hadden. Jaoren
leden. Ina maakte gien verschil tussen noord en zuud,
tussen roomsen en fienen.
Ze vreug of ik sigaretten had. Ik vuulde mij Canadees
in de leste dagen van de oorlog.
‘Ik rook niet,’ zee ik.
Ik vuulde mij een achterlijke Drent.
‘Ie stoomt,’ zee ze.
Ze huuld mij de haand op het veurheufd.
‘Ie stoomt as een bokking.’
Ik weur wat grèl in de kop.
‘Wat mien ie. Doe niet zo vaag Ina.’
Met een toefie zeewier veegde ze mij het zwiet van de
kop. Ze knupte mij het hemd lös en wieder. Ik wus
niet wat mij gebeurde, maor ik leut het geworden. Het
was een merakel apart gevuul, dat kan ‘k joe wel
zeggen. Het stun mij an. Ik dacht an het brettie in de
keuken en de tekst en de plek van het kruus intied dat
heur de rok wieder opscheuf.
Ina gleed met de haand over mien mage met de
makreel en de gebakken vis die an het oplössen waren
in het zoer.
33