Download

An de aander kaant van de butendeur waren aander
regels geldig. Buten de deure much alles wat god in
huus verboden had.
Ik heb vis eten leerd. Dat kwam deur mien verkering,
as ik dat zo numen mag. Ik was op de brommer hen
Zierikzee, dat lig in Zeeland. De Puch lag in tegen de
Gruunediek. Ik lag op de rugge naost de brommer. Ik
had gien verlangst van vis, ik had honger. Honger dat
nog honger was en dat nog niet trek heette.
Ik had merakel honger, maor nog gien trek in de halve
liter vanillevla van de DOMO uut Beilen, die al drie
dagen in de brommertasse stak.
Ik had de haanden onder het achterheufd. De ogen
dichte. Op de rugge tegen de diek op het warme
basalt. Het klotsen van het water tegen de stienen
maakte mij slaoperig.
Ik weur wakker van de locht van vis.
Ina stun op klompen naost mij. In vetpepier had ze
twee makrelen. Vette makrelen en twee gebakken
vissen, schol of schelvis, dat weet ik niet meer. Ik was
net zestien en ik wus niet beter. Ina wus wel beter.
‘Recht deu zêê. Wul jie un vissie van mien?’ vreug ze.
Een zunige Zeeuwse stemme met een vlakke intonatie.
Ik reuk mien kaans.
‘Tis mossel of vis,’ zee ze.
Ik kwam in het ende. Ze gung naost mij zitten en trök
de zeum van de rok naor de kuten tot halfweg de
veterschoenen met gaaties. De bienen wied en op het
vetpepier de vissen tussen de kneien. Vier dooie
vissen, twee kaold en twee nog hiete.
Ik kreeg een rooie kop, het bloed klopte mij in de
slaopen en niet allent daor.
32