Download

tot de heupen in het water. Lekker was dat, ook al
vingen we niets. Ik was zestien.
Ik praat over dwarsgestreepte spieren en zenuwknopen
in een vis. Ik vertel over pijn aan de haak en
het kortetermijngeheugen van vissen. Ik weet van
kaviaar in blik en ik ken de samenstelling van de graten
van een forel. Calciumcarbonaat in een matrix van
eiwitten en koolhydraten. Vistrappen zijn mij bekend.
En als het onderwerp is uitgekauwd, - es kan nicht immer
Kaviar sein - vertel ik over het kruidenrekje: tijm,
rozemarijn in de buik van de forel en verder over dille,
munt, steranijs en lavendel. Ik ben niet voor één gat te
vangen.
Glasaaltjes van de paling, de Saragossa Zee, de ademhaling,
de schubben en de kieuwen, de buikvinnen en
de rugvinnen. Ik weet er van. Soms hoor ik mezelf
praten, dan lijk ik weggelopen uit Discovery Channel
of National Geographic. Dan zwijg ik. Dat is het
mooiste van vissen: zwijgen tijdens het eten en tijdens
het vangen.
Vissen staan vooraan in de evolutie. Waterdieren
waren er het eerst. Ze verdwijnen ook als eerste. De
oceanen raken leeg terwijl we lekker eten. Ik heb geen
schuldgevoelens over lege zeeën. Ik eet weekdieren net
zo makkelijk en lekker als trilpudding.
Een bioloog weet wat het leven is. Ik doe van harte
mee aan de kringloop.
12