WSKT 212 PAC

Hierdie grafiek toon duidelik dat die pH van ‘n oplossing nie lineêr afhanklik is van die
waterstofioonkonsentrasie nie. Omdat die getalle op die horisontale as so bitter klein is, is
die grafiek eintlik onleesbaar vir die grootste deel van die definisieversameling. Ook is die
waardes op die horisontale af erg afgerond om in te pas op die grafiek.
Tog kan ons die gedrag van die pH van ‘n oplossing sinvol in woorde beskryf deur na die
grafiek te kyk:
+ − 14 + +
• Definisieversameling (“Domain”): Df= { H 10 ≤ H ≤1; H ∈ }
• Waardeversameling (“Range”) Wf= { pH 0< pH ≤14; pH ∈ }
• Die kromme is oral konkaaf na bo
• Die kromme is dalend so die funksiewaarde pH neem af soos wat die
waterstofioonkonsentrasie toeneem, maar die afname verminder geleidelik
• Die kromme het ‘n horisontale as-afsnit by H 1
+ = so die funksie het ‘n wortel of
nulpunt by H 1
+ = (dit is teoreties – so iets is fisies onmoontlik)
Gevolgtrekking:
Die pH-waarde is laag as die konsentrasie waterstofione hoog is – die oplossing is
dan suur; net so, as die pH-waarde hoog is (naby 14) dan is die oplossing alkalies.
Laat ons nou berekeninge doen met die model wat ons verkry het:
1. Bereken die pH van ‘n oplossing indien die waterstofioonkonsentrasie
is. Is die oplossing suur of basies?
Oplossing:
Stel H 0,003
+ = in pH log(
H ) +
=− en bereken pH :
pH =−
=− −
= 2,523
log( 0,003)
( 2,522 879)
136
3
0,003 mol/dm
Aangesien die pH ‘n klein waarde het (nie ver van nul nie) is die oplossing suur.