Dicht- en zedekundige zinnebeelden en bespiegelingen

OVER deN A C H T. 357
't Wordt lichter : welk een heerlyk wezen
Zie daar , de Zilvren Maan verrezen ;
Zy breekt de Wolken door , en krygt
Nog fchooner glans , terwyl de vlekken
Die we in haar fchoon gelaat ontdekken
Vermindren nu ze hooger ftygt.
Wierd elk by 't Itygen zyner dagen
Ook meer van boezemfraet bevryd
Mogt elk uit zyn gemoed de Zondevlekken vaagen
En klom 'er 't licht van deugd , by 't klimmen van den tyd
Dog met wat pracht ge ons zyt verfchenen
Gy moet nogtans uw licht ontkenen
, ,
ó Maan! van 't helder licht der Zonn'.
Nooit zoudt ge met die fchoonheid praalen
En door dien weerglans de aard beftraalen
Zo zy u niet verlichten kon.
Aartsheiland ! Bron
van licht en leven
'k Zweef zonder u in duisternis
Maar door uw invloed kan myn deugd haar fchynzelgeeven,
En andren ftichten, fchoon 't een Nacht van onfpoed is.
Yy 3
,
,
, , ! ,
!
Wae