Dicht- en zedekundige zinnebeelden en bespiegelingen

OVER DE M O R G E N S T O N D. 347
De Daauw, die vloeibaar diamant
Vertoont op gras , en bloem, en plant.
Verkwikt, in flille Zomernachten,
Het dorstig aardryk, laaft en drenkt
De vrugten van het veld , en fchenkt
Haar nieuwen groei , en geur , en krachten.
Drenk ook myn Ziel , die naar u zugt
En laat uw heil haar' grond befproeïen
Schenk leven, Levens Geest! dan zal'er deeelfle vrugt,
De vrugt van heiligheid op mynen Akker groeien.
Maar Zilvren Daauzv., hoe fchoon ge zyt.
Wat duurt uw glans een korten iydy
Uw fchoonheid lleunt op zwakke gronden
Daar ze in een oogenblik verdwynt,
Als flraks de Zon onze Aard befchynt,
Waar wordt uw luister dan gevonden ?
Waar' nooit myn deugd den daauw gelyk!
Heer! laat uw kracht haar onderfchraagen
Geef dat ze helder fchyn» en nimmermeer bezwyk'.
Al brandt de Zon van druk in zwaarbenaauwde dagen.
Xx a
,
,
Hoe