Dicht- en zedekundige zinnebeelden en bespiegelingen

OVER DE W A N H o o P. 327
„ ó Eeuwigheid ! . . . maar wat gerugt!
„ Hoe! opent de Afgrond niet zyn iaaken?
5, Beeft de Aarde niet? de Donders kraaken,
„ De Bliksem flingert door de lugt
„ Daalt niet de Aartsrechter naar beneden
„ En zie 'Je Hem niet ter Vierfchaar treeden ?
j, Hy zit op 't wolkgefpan; zie daar! het uiterst uur;
„ Ai my! wat vonnis ! welk een ftem klinkt inmyneooren!
5, Ga weg van my , vervloekte ! in '/ omtithlujlyk vuur ,
„ A/j« vyanden hefchoren !
„ Hoe vreeslyk is 't ö God ! hoe bang,
5, Hoe bang te vallen in uw handen
„ Kom Dood ! verbreek myn Lichaamsbanden
„ Waar zyt ge ? kom , wat toeft ge lang I
„ Sny af , fny af myn levensdagen
„ Want de Aarde is moe van my te draagen,
„ Doorboor dit hart!''.. .Help God! zygryptnaar'tMoord-
Hou op Rampzalige ! wilt ge u dan eeuwig haaten ? (geweer;
Maar vrugtloos ! ... zy doorfleekt, zigzelf', valt raazend
En derft, van God verlaaten. (neer,
, !
!
,
ó Naar