Ps 90 (Begrafnis - J Boersema). - Gkkandelaar.co.za

'n Toevlug vir ons om 'n wyse hart te bekom.
Lees: Psalm 90
Lofsang Ps 84: 1, 3, 6
Wetsang: Ps 85: 3, 4
Gebedslied: Ps 86: 1, 6
Slotlied: Ps 87: 1 - 5
Die HERE laat ons Moses as 'n ou man sien, reeds ver oor die
tagtig jaar, met die kerkvolk saam met hom daar in die woestyn..
miskien al reeds selfs oor die honderd jaar oud. 'n Man wat deur 'n
geskiedenisryke lewe gekom het by daardie rype ouderdom waar
hy nou is.. een wat pas na sy geboorte op wonderbare wyse gered
is omdat hy eintlik volgens die politieke dekreet van Farao
doodgemaak moes word, maar wonder bo wonder het die HERE
hom bewaar. Deur die geloofskrag van 'n moeder wat die
heilsweg van God helder gesien het, en deur gebruik te maak van
die godsdiensritueel van die Egiptiese koningshuis.. is Moses uit
die water gehaal… 'n geskenk (so het Farao se dogter geglo).. 'n
geskenk van die Nyl-gode. In en deur Moses het die HERE 'n
instrument voorberei waardeur Hy eendag sy majestieuse
verlossingsdaad aan die mensheid sou afskadu. Moses sou die
heilsweg uit die ellende van God se toorn na die bevryding
volgens God se belofte in en deur sy eie lewe saam met die volk
Israel sigbaar uitgespeel sien.
Op sy rype ouderdom kan hierdie verrykte Godsman en vriend van
God terugkyk en die goue drade styf span.. Hy kan ook die
toekoms met profetiese helderheid sien en bid om die vervulling
van God se beloftes. So is Psalm 90 ook saamgestel.
1 Die eerste twee verse bely God se lofwaardige
Goddelikheid… In elk geval God se ewige Goddelikheid en
stel dit daarna teen die kontras van die mens se tragiese
kortstondigheid.
2 Vanaf verse 3 - 11 bely Moses waarom dit so is dat die mens
se bestaan so kort is en waarom dit so gou verby gaan.

3 Maar dan in die laaste verse (12 - 17) sien ons biddende
geloofsarms uitreik en vasgryp aan sy ewige God van
toevlug en beskerming, want alleen biddend vasgegrepe aan
Hom is daar 'n ewige toekoms vir die verganklike mens.
Moses het proefondervindelik die HERE leer ken. Sy moeder
Joggebed wat hom tot op speenouderdom gesoog en versorg het,
het sekerlik haar geloofsverwagtinge met hom soos 'n moeder aan
haar kind meegedeel. Maar Moses het binne die hoogbloei van die
wêreldse kultuur van destyds grootgeword soos 'n jong prins, met
die verwagting dat hy eendag op die troon van Egipte sal sit. Tog
het dit anders uitgewerk.
Heb 11:24 Deur die geloof het Moses, toe hy grootgeword het,
geweier om die seun van Farao se dogter genoem te word,
Heb 11:25 omdat hy verkies het om liewer sleg behandel te word
saam met die volk van God as om 'n tyd lank die genot van die
sonde te hê,
Heb 11:26 en die smaad van Christus groter rykdom geag het as
die skatte van Egipte, want hy het uitgesien na die beloning.
Heb 11:27 Deur die geloof het hy Egipte verlaat sonder om die
toorn van die koning te vrees, want hy het volgehou soos een
wat die Onsienlike sien.
En ja.. hier lees ons in Psalm 90 hoedat Moses die Onsienlike (met
'n hoofletter) gesien het. Hy beskrywe Hom en sê: Here, U was
vir ons 'n toevlug van geslag tot geslag… en van ewigheid tot
ewigheid is U God. Die Onsienlike heilige God.. Hy het die
wêreld voortgebring. Hy het aan die berge geboorte gegee. Hy is
dus in ewigheid verhewe bo-oor die ganse skepping, maar
terselfdertyd een wat persoonlike bemoeienis met ons maak, wat
ons verlossing bewerk, 'n toevlug vir ons. Dit is hieroor dat
Moses nie uitgedink, klaargedink kan raak nie.
Hy gaan haal dit by 'n vreeslike hartseer stukkie geskiedenis, toe
die mens se bestaan tot 'n nagwaak kortgeknip is. Die dag as jy
van daardie boom eet waarvan Ek jou beveel het om nie te eet nie,

daardie dag sal jy die dood sterwe. En dit is presies wat gebeur
het. Moses haal as’t ware die vonnisoplegging hier aan: U laat die
mens terugkeer tot stof en sê: Keer terug, o mensekinders! Dit is
hoe dit gekom het, dat die mens wat bedoel was om saam met
God vir altyd te lewe, se lewe meteens in 'n dagflits verbygegaan
het.
Ons dink by onsself - ja, maar die mens het dan nie dadelik
gesterwe nie. Hulle is nog eers uit die tuin uitgedrywe. Hulle het
kinders verwek, en het, volgens die geslagsregister, diep in die
negehonderd-jaar oud eers gesterwe. Maar ons moet ons nie
daardeur laat verlei nie. Moses, dié wetenskaplike van die antieke
Egiptiese kultuurwêreld, het hieroor diep nagedink. God het dit
aan Hom oorgedra en vertel hoe Hy die wêreld, en die hele
kosmos in aansyn gebring het. Hy het toe al verstaan dat tyd maar
relatief is, “want duisend jaar,” sê hy, “is in u oë soos die dag van
gister as dit verbyskiet, en soos 'n nagwaak.”
Dan beskryf hy die mens se leeftyd soos die verloop van 'n
grasspruit se lewe in een dag… Sewentig jaar, of as ons baie
sterk is - tagtig jaar van moeite en verdriet - dit is gou verby…
ons vlieg na die einde. En dit is vir die HERE uit sy
ewigheidsperspektief relatief - so kort soos 'n nagwaak. In die
terme gemeet het die mens dus binne die bestek van 'n nagwaak tot
stof teruggekeer. Byna dadelik. En dit alles - die resultaat van die
sondeval. Die toorn en die grimmigheid van die HERE.
Daars dan 'n baie baie diepsinnige retoriese vraag: Wie ken die
sterkte van u toorn en u grimmigheid, ooreenkomstig die vrees
wat aan U verskuldig is? U sien… daar sit 'n stuk onbekende
waarvan die berekenings so moeilik is om te maak. Het u ook al
daaroor gewonder? Ons moet ja, want ons word elke dag met die
sterwensgedagte gekonfronteer. Want wat gebeur nou eintlik
wanneer die HERE sy lewensasem terugneem en die mens weer
terugkeer tot die stof waaruit hy geneem is? Maar nog erger…
wie weet werklik wat is die afmetings van God se ewige toorn en

grimmigheid wat Hy op sy opstandelinge uitstort ook wanneer
hulle liggame reeds tot stof vergaan het? Wie het dit oorleef om
ons dit mee te deel? Die profete wat Na Moses gekom het, het
onder inspirasie uitdrukkings vorendag gebring soos: die buitenste
duisternis, of die poel van vuur wat brand tot in ewigheid, die
wurm wat nooit sterf nie en dat die smarte 'n geween en gekners
van die tande is… ja, maar wie ken dit? Wie weet hoe dit
smaak? In die dae van Moses was daar nog nie so iemand nie?
Daarom staan hierdie vraag ook in die Psalm onbeantwoord.
En ons weet dat as dit moes afhang van die gewone mense wat op
aarde gebore sou word… hierdie vraag in ewigheid
ontbeantwoord gebly het. Maar die HERE het self die Antwoord
op daardie vraag gegee. Hy het sy eniggebore Seun gegee.
Hierdie vraag van Moses is dus 'n profetiese roepkreet na die koms
van God se beloofde Messias.. die Een wat in alle letterlike en
geestelike betekenis leer ken het wat die eintlike sterkte van God
se toorn en grimmigheid is. Een wat presies geweet het hoe dit
voel in die agste van die hel en die bange godverlatenheid. Ja dit
is met hierdie toevlugskreet dat Moses se gebed dan afsluit met 'n
gelowige pleitrede.
Want as ons voor die Geestesoog die Immanuel kan sien, die
Woord van God wat vlees geword het, die Eniggeborene wat van
die Vader kom, vol van genade en Waarheid, die Wysheid van
God, die afdruksel van die Wese van die Vader, DIE LEWENDE,
ja dan maak hierdie slotbedes vir ons uitnemende sin. Want dan
sien ons die HERE terugkeer… God met ons - om Hom te
ontferm oor sy knegte. Dan sien ons in Christus hoedat Hy ons
versadig in die môre met sy goedertierenheid om ons bly te maak.
Dan sien ons in hierdie Seun van God hoedat Hy ons ewiglik bly
maak na die dae waarin ons onheil gesien het. Ja, as ons die Here
Jesus sien, dan sien ons hoedat God se werke van die begin af aan,
sy genadige heilsplan, vir sy knegte sigbaar word. Die woord het
vlees geword en onder ons kom woon… 'n Sigbare wete wat
beskore is vir die kinders en die kindskinders. En elke keer

wanneer ons sien hoedat die vadere met hierdie heldere visie
geleef het.. dan sien ons ook die heilswerke van HERE in hulle
sigbaar word.. en as die kinders hierdie selfde getuienis verder
aangryp en daarmee lewe… dan word sy heerlike heilswerke ook
sigbaar oor die kinders. Dan rus die lieflikheid van die HERE
onse God oor ons. Want dit was die seënende belofte van die
HERE Jesus: Kyk.. Ek is met julle al die dae tot aan die
voleinding van die wêreld. DAE----
Ja ons lewe gaan in dae verby. En wanneer ons tel… dan tel ons
gewoonlik maar ons jare.. Maar ons lewens as alreeds so oorvol
van gebeurtenisse dat baie mense vandag al 'n jaar se gebeure in 'n
week beleef. Daar ver terug in die geskiedenis, in die woestyn,
waar daar maar min gebeur het van dag tot dag as die volk maar
voortgetrek het~~~~> was dit ook maar al wat oorgebly het, die
woestynstraf dat die volk daarin sal bly voorttrek, rond en om, en
heen en weer vir 40 jaar lank. Dae wat elkeen gepak is met moeite
en verdriet~~~> Jy moet die volk Israel as’t ware voor die
geestesoog sien beweeg - dag en nag, Wolkkolom, vuurkolom…
besittinkies gebondel, jonk en oud, vroue wat geboorte gee, Oues
van dae wat met moeë ledemate steunend voortstap .. dag vir dag.
Elke dag die gewone rotine oor en oor… vroegoggend uitkyk en
die genadereën van die HERE aanskou… manna en geval…
dankend die maatemmertjies neem en gaan manna optel, fynmaal,
brood bak, gou maak, klaar maak, want die Wolkkolom gaan
vertrek - En die priesters moet solank die môreoffer by die
tabernakel berei… versoeningsdiens voor die HERE… en dan
moet hulle weer verder stap… So gaan die dae verby… Is ons
dae nie ook maar baie so nie… elkeen bietjie anders… elkeen
met persoonlike uniekhede ingeklee… maar tog met 'n vaste
rotine. Watter nut het dit? Ons moet tel. Ons moet die dae oor en
oor tel.. so dat as ons die dinge weeg wat daarin gebeur, ons 'n
wyse hart mag bekom….
En dan hou die grassie-mens hom in sy kortstondige lewe op
hierdie aarde besig met allerlei take…

ouwerk…
Ja met bouwerk - sê die apostel vir die lidmate van Korinthe.
Maar dan moet ons mooi nadink oor watter bouwerk dit is…
1Co 3:9 Want ons is medewerkers van God; die akker van God,
die gebou van God is julle.
Dit is dus bouwerk aan die kerk van God, die gemeente van God
waaroor dit vir hom gaan. En hy waarsku:
“maar elkeen moet oppas hoe hy daarop bou.
1Co 3:11 Want niemand kan 'n ander fondament lê as wat daar
gelê is nie, dit is Jesus Christus.
1Co 3:12 En as iemand op dié fondament bou goud, silwer,
kosbare stene, hout, hooi, stoppels--
1Co 3:13 elkeen se werk sal aan die lig kom, want die dag sal dit
aanwys, omdat dit deur vuur openbaar gemaak word; en die
vuur sal elkeen se werk op die proef stel, hoedanig dit is.
1Co 3:14 As iemand se werk bly staan wat hy daarop gebou het,
sal hy loon ontvang;
So kan ons dus hierdie slotbede van Moses ook verstaan wanneer
hy bid “bevestig die werk van ons hande oor ons”
Dit verander ook tot 'n troosryke toesegging wat Paulus aan
dieselfde Korinthiërs maak waar hy sê:
1Co 15:58 Daarom, my geliefde broeders, wees standvastig,
onbeweeglik, altyd oorvloedig in die werk van die Here, omdat
julle weet dat julle arbeid in die Here nie tevergeefs is nie.
Nog veel heerliker hoor ons dieselfde troosbelofte uit die pen van
Johannes in Openb 14:
Rev 14:13 … salig is van nou af die dode wat in die Here sterwe.
Ja, sê die Gees, sodat hulle kan rus van hul arbeid, en (luister
mooi) - hulle werke volg met hulle.
Gelowiges wat roepingbewus hulle taak verrig binne die nagwaak
van tagtig jaar as hulle baie sterk is, hulle mag ook met
verwagting uitsien na die werk van die HERE.. hulle mag verlang
na 'n bouwerk, 'n stad (Heb 11:10) “….. wat fondamente het,
waarvan God die boumeester en oprigter is.” En vir altyd daarin

hulle hulde bring aan onse God wat vir ons 'n toevlug was van
geslag tot geslag, wat van ewigheid tot ewigheid God is, wat ons
die werke van sy hande laat sien het, EN wat ook ONS
geloofswerke bevestig tot in ewigheid..