blok 7 bloed en bloedvormende organen - VETserieus

parasitaire infectie: leishmaniasis.
anemieën als gevolg van verstoorde aanmaak:
- ijzergebreksanemie: meestal door voerdeficiënties, dan dus vaak koppelsgewijs. ook gebrek aan koper
leidt tot ijzergebreksanemie. fysiologisch matig ijzergebrek treedt bij veel jonge zoogdieren op als gevolg
van een zeer snelle groei. een geforceerde ijzertoediening kan voor een stijging in extracellulair ijzer
zorgen en een verhoogde kans op infectie met gram- bacterieën.
- varken: biggen worden met een ijzergebrek geboren en moeten dus snel opnemen. het
zeugenmelk is onvoldoende dus er moet bijgevoerd. bleke oren,dikke nekken en
versnelde ademhaling zien we terug. eveneens verhoogde hartslag. diagnose op laag Hb
gehalte. polychromosie en anisocytose. kleine ery's en hypochroom. Ht 0.10 of minder.
bij therapie met ijzer moeten verminderde bindingscapaciteit uitgesloten -->
ijzerintoxicatie.
- rund: vnl. bij vleeskalveren (ijzerarm dieet) en fokkalveren (te veel melk).
- hond/kat: meestal door bloedverlies, zelden door voeding.
-Infectieuze anemie kip: CAV virus, endemisch, leeftijdsresistentie na 3e week, verticale transmissie het
belangrijkste. CAV-uitbraken bijna alleen maar bij legkippen die tijdens de leg de besmetting doorgeven
en dus nog niet voldoende maternale antilichamen tijdens de eerste 3 weken doorgeven. vermeerdering
in precursor cellen van hematopoëtisch systeem en thymus --> pancytopenie. anorexie, sufheid, bleke
kopversierselen en slechte vacht. uitval snel en acuut beeld, secundaire infecties kunnen optreden.
behandeling is er niet.
- Leishmaniasis hond: dit is een zoönose, veroorzaakt door een protozo parasiet overgebracht door
zandvliegen. komen voor in mediterrane gebieden, verschijnselen door chronische ontstaanswijze
aspecifiek. anemie als gevolg van chronische infectie beenmerg, pancytopenie. ook een nierinsufficiëntie
en daarmee gebrke aan erytropoëtine kan bijdragen aan anemie. Huidproblemen op de voorgrond.
Anemie in de praktijk:
gele of bleke slijmvliezen, waarbij icterus een indicatie is voor hemolytische anemie. het onderscheid
tussen hypovolemie en anemie kan gemaakt worden door de CRT, polsvulling, temperatuur
extremiteiten, vochtigheid slijmvliezen, turgor.
Diagnostiek van anemie door: Ht bepaling, microscopisch onderzoek van rode bloedbeeld, bepallingen
MCV, MCHC, MCH. het verschil tussen MCHC en MCH: het MCh is de absolute hoeveleheid Hb per cel, de
MCHC de concentratie t.o.v. de rest.
Let hierbij goed op plaatje p. 22. dehydratie kan de Ht verhogen door het verminderen van plasma, de
absolute concentratie Ht is echter wel te laag. bloedverlies geeft in relatieve zin een normale Ht, in
absolute zin is er wel sprake van te weinig Ht. Telling reticulocyten, gekeken wordt naar aanwezige RNA
na cresylblauw kleuring. de nier geeft bij een te lage O2 spanning erytropoëtine af, waarbij de
differentiatie van stamcellen wordt bevordert. Op basis van onderzoek naar het rode bloedbeeld kunnen
we een aantal differentieeldiagnosen opstellen voor anemie:
- hypochroom, microcytair: ijzergebrek
- normochroom, normocytair: bloedverlies acuut; hemolyse acuut; chronische aandoeningen;
primaire afwijkingen beenmerg
- polychroom, macrocyair: hemolyse in regeneratieve fase, bloedverlies regeneratieve fase.
- sferocyten: immuungemedieerd
De therapie bestaat uit eerste oplossing van shock door op peil brengen bloeddruk (vloeistof), soms