blok 7 bloed en bloedvormende organen - VETserieus

Om te achterhalen of T-cellen in normale aantallen aanwezig zijn kun je een leukocytentellin en
differentiatie doen. door gekleurde labeling van receptoren kun je eventueel subsets van t-cellen
onderzoeken. Om t-cellen functioneel te testen kun je een aantal dingen doen:
1. productiestoffen meten door: ELISA, mRNA aantonen of biologische functie van cytokinen nalopen
2 proliferatie meten: radioactief DNA toevoegen, maat voor inbouw is maat voor deling.
3. cutotoxiteit van CD8 cellen meten: MHCI als target gebruiken, chroom toevoegen, worden de cel
opgenomen, komen pas vrij als de cel gedood is.
de B-cel activiteit kun je meten aan antilichamen.
Subsets van T-cellen kun je scheiden door buffycoat, maar nog veel beter is ze bovenop een suikerlaag
leggen en dan laten diffunderen. na centrifuge zijn granulocyten en ery's door de laag heen, lymfocyten
en monocyten liggen er nog op.
Verdere scheiding kan dan:
CD4/CD8: MACS, met magenetische antilichamen scheiden. FACS, met fluorescerende labeling scheiden.
fluorescerende cellen komen in een ander bakje dan de rest.
aanvullingen vanuit HC14
Witte bloedbeeld beïnvloed door:
• Leeftijd
• Gemoedstoestand (stress)
• Inspanning
• Ontsteking
Invloed leeftijd
• Vroeg foetaal: geen leukocyten
• Toename gedurende dracht
• Na partus: aantal leukocyten boven normaalwaarden volwassen dier – Invloed corticosteroïden!
• Diersoortverschillen in differentiatie
Lymfadenopathie
Lymfeknopen
een aandoening aan de lymfeknopen wordt ook wel lymfadenopathie genoemd. het parenchym van de
lymfeknoop bestaat uit lymfocyten en reticulaire cellen. de reticulaire cellen kunnen een fagocyterende
functie uitoefenen. op sommige plaatsen is het netwerk bij elkaar getrokken waardoor sinussen vormen.
omdat de lymfeknoop een filterfunctie heeft weerpsiegelt deze altijd zeer goed de toestand van het
drainage gebied. niet alleen door de lymfocyten die op antigenen kunnen reageren maar nog des te
meer door de macrofagen die in de lymfoknoop worden aangevoerd of zittende in de lymfeknoop allerlei
stoffen opnemen.
de lymfeknoop heeft een sterk reactief patroon op omgevingsveranderingen in het drainage gebied. De
eerste lymfeknoop in de schakel zal het sterkst reageren, daarne eventuele liichte reacties bij de
volgende lymfeknopen. Een systemische infectie kan zorgen dat alle lymfeknopen meedoen. in de
lymfeknoop zelf kan er sprake zijn van een ontsteking, lymfadenitis, of een reactie zijn van een
ontsteking in het drainage gebied. Neoplasieën kunnen via lymfeknopen makkelijk uitbreiden, evenals
dat de lymfecellen zelf kunnen ontaarden, maligne lymfoom. Al deze reacties van de lymfeknoop worden
genoemd onder het kopje lymfadenopathie en zijn in het algemeen te herkennen aan: vergrote
lymfeknopen, pijnlijke lymfeknopen, veranderde consistentie en zijn onvoldoende verplaatsbaar.
atrofie van lymfeknopen zoals bij zeer chronische ontstekingen en hemosiderine stapelingen zijn alleen
voor de patholoog zichtbaar.