blok 7 bloed en bloedvormende organen - VETserieus

Een systemische type III reactie heet ook wel Serum ziekte. dit ontstaat als hoge concentraties van een
slecht gemetaboliseerde stof wordt ingespoten. het is een IgG gemedieerde respons. het
immuunsysteem ruimt meestal de stof zelf weer op.
Een een laatste situatie wordt ook pathologische vorming van immuuncomplexen gezien. dit is als het
antigeen nieuwe antigenen blijft produceren en dus steeds nieuwe immuuncomplexen en op die manier
schade toebrengt. dit is vooral in chronische of subacute infecties.
Sommige geïnhaleerde stoffen kunnen ook een IgG respons uitlokken ipv IgE, zoals bij de boerenlong
(farmer's long) gebeurt. Dit is met name als de geïnhaleerde stoffen in hoge concnetraties aanwezig zijn.
Type IV
type 4 wordt ook wel de vertraagde reactie genoemd en gefet dus niet een direct effect. ze worden
gemedieerd door t-cellen. een typische type 4 reactie is de tuberculose test (mantoux), waarbij een
lokale t-cel gemedieerde ontstekingsreactie ontstaat meer specifiek door Th1 cellen. Ook
huidgerelateerde overgevoeligheidsrecaties kunnen van het type 4 zijn, vaka kleine stoffen die de huid
penetreren. Ze moeten op MHC moleculen aan T-cellen gepresenteerd worden.
er zijn bij type 4 huidproblemen twee fasen, uitlokking en sensitisatie. In de sensitisatie worden T-cellen
bekend gemaakt met het allergeen. In de uitlokkingsfase, na tweede keer in contact met allergeen,
ontstaat de reactie waarbij de geprimede T-cellen door middel van interferonen reageren.
• Autograft: zelfde individu (bv huid)
• isograft: ander ind., genetisch identiek (inteelt, eeneïge tweeling)
• allograft: ander ind., zelfde species, niet genetisch identiek
• xenograft: andere species
• Vrij transplantaat: geen vasculaire anastomosen (bv huid, cornea, kraakbeen, bloed, delen van
endocriene organen)
• Orgaan transplantaat: vasculaire anastomosen
• Statisch transplantaat: weefsel als matrix voor eigen weefsel (arterie, hartklep, pees, bot)
Alloantigene zijn antigenen die binnen één soort per individu verschillen en kunnen bij transplantaties
problemen geven. bijna altijd wordt deze reactie veroorzaakt door verschillen in MHC moleculen (deze
worden geweigerd), en matching op dit gebied kan iets helpen. Maar zelfs als er goed gematcht wordt
dan kan de recatie nog veroorzaakt worden door verschillende peptiden gebonden aan de MHC. het is
een T-cel reactie en geheugen speelt hierbij een rol omdat bij de tweede poging tussen dezefde dieren
de rejectie nog sneller is. In de tweede reactie kunnen ook antilichamen een rol spelen.
Immunosuppressie kan helpen om deze transplantatie reactie tegen te gaan.
Allorecativitiet wordt ook veroorzaakt door passenger leukocyten die met de organen meekomen. de
cellen migreren na plaatsing naar de lymfeknopen van de ontvanger en de T-cellen daar gaan het orgaan
aanvallen. Dit is directe alloherkenning. de indirecte alloherkenning ontstaat wanneer de
lichaamseigencellen eiwitten opnemen en deze aan de naieve lymfocyten presenteren.
Hyperacute orgaan rejectie ontstaat door antilichamen en complement die binnen een paar minuten
vormen. deze antilichamen zijn al in het lichaam aanwezig en vandaar de snelle reactie. De organen
raken door complement afgesloten van bloedcirculatie en gaan dood. cross matching zoekt naar
aanwezigheid van deze antilichamen voorafgaand aan donatie. hetzelfde probleem ontstaat bij donaties
tussen verschillende diersoorten waar vaak al antilichamen tegen aanwezig zijn. transgene dieren
kunnen hier uitkomst in bieden.