blok 7 bloed en bloedvormende organen - VETserieus

2. signalen, mediatoren en cytokinen, van de th2 zorgen voor de isotype switch naar IgE van Bcellen.
de reactie van de CD4 cel na presentatie van een dendrietische cel hangt samen met de
cytokinen, de route, het type antigeen en de dosis ten tijde van presentatie. cellen op plaatsen
waar parasieten binnendringen, mucosa, epitheel, zijn vaak meer geneigd tot Th2 stimulatie en
daarmee IgE productie. Th2 cellen zelf stimuleren dit ook weer door uitscheiding van bepaalden
Interleukines. Deze stoffen zorgen ook weer voor de klasseswitch. IL-4 en IL-3 zijn de eerste
signalen hiervoor. Wanneer de IgE respons eenmaal op gang is wordt deze verder uitgebreid
door mestcellen en basofielen welke ook weer IL-4 uitscheiden. Atopy is de verhoogde tendens
om met een IgE respons te reageren op een verscheidenheid aan stoffen, heeft een erfelijke
basis en komt met name in Westerse landen voor. Hierbij is dus ook de balans voor Th2/Th1
richting de Th2 verschoven. Mestcellen en eosinofielen overleven beter en er is een hogere
standaard concentratie IgE. Mogelijk is een continue signaal van IL-4 receptor hier belangrijk bij.
3. Sommige typen van MHC klasse 2 moleculen hebben ook de favoriet om een th2 respons te
induceren.
4 voornaamste omgevingsfactoren die helpen bij een allergie zijn: infectie in de vroege kinderjaren,
luchtvervuiling, dieetveranderingen en allergeen niveaus.
De hygiëne hypothese kan ook een rol spelen. hierin wordt gesteld dat mensen geboren worden met een
neiging tot Th2. door allergenen tegen te komen, in een minder schone omgeving, wordt deze balans
naar Th1 omgedraaid. wanneer de omgeving te schoon is blijft th2 de overhand houden.
Ook regulerende T-cellen kunnen een rol spelen. In atopische individuen blijkt het onderdrukkende
vermogen van deze T-cellen voor cytokine productie van Th2 inefficiënt.
De klinische effecten van mestcelactivatie verschillen per locatie, omdat dat de plek is waar de mestcel
zijn granulen leegt. klinische symptomen hangen naast de locatie ook af van de hoeveelheid IgE, de
hoeveelheid allergeen en de de route van introductie.
Wanneer een allergeen direct in de bloedbaan wordt gespoten leidt dit tot een systemische reactie
waarbij alle vaten verwijden, anafylactische shock.
Een allergische reactie tegen medicijnen is mogelijk, met name bij penicilline en verwanten. Hierbij
wordt het penicilline allereerst omgezet is een eiwit, deze heeft de mogelijkhied om IgE op mestcellen te
crosslinken en zo een allergische reactie te geven.
Type II
hierbij worden bloedplaatjes en erytrocyten kapot gemaakt. Dit is het gevolg van een medicijn dat bindt
aan het oppervlakte van deze cellen. Ze dienen hier als target voor antilichamen tegen de drugs en
vernietigen daarmee ook de cellen. de cellen worden voornamelijk door macrofagen opgeruimd welke
een Fcgamma receptor hebben.
Type III
dit kan met oplosbare antigenen ontstaan. de pathologie ontstaat door het vormen van bepaalde Ab-Ag
complexen in weefsels. grotere complexen fixeren complement maar deze kleine complexen niet en
bevinden zich in de wanden van bloedvaten. hier kunnen ze aan de Fc receptoren van leukocyten
binden, welke de weefsels vernietigen.
Een lokale type III recatie wordt ook wel de Arthus reactie genoemd. hierbij wordt een lokale ontstekings
reactie gegenereerd en vaten meer permeabel. het immuuncomplex activeert ook complement.