blok 7 bloed en bloedvormende organen - VETserieus

name in het beenmerg gemaakt, terwijl de lymfocyten ook in andere organen worden gemaakt.rijping
vind in het beenmerg plaats en jonge stadia van leukocyten vinden we alleen onder pathologische
omstandigheden in het perifere bloed. Verder is er ook een verschil in referentiewaarden tussen
verschillende leukocyt soorten. Zo zijn er ontzettend veel segmentkernige neutrofielen, 50-80%. Ook
lymfocyten, 3-30% en monocyten 2-10% komen we tegen. staafkernigen (voorlopers van segment),
basofielen en eosinofielen horen we niet veel te zien.
Onder invloed van corticosteroïden zien we een verhoogde uittreding van rijpe cellen uit het beenmerg
en verminderde uittreding uit het vaatstelsel (verminderde doorlaatbaarheid). We zien in het bloedbeeld
dan een verhoging van granulocyten en monocyten. Lymfocyten minder omdat deze ook uit andere
gebieden komen. Het effect blijft 12-96 uur waarneembaar.
De neutrofielen, basofielen en eosinofielen worden onderscheiden op basis van kleurstofaffiniteit. De
neutrofielen hebben een fagocyterende functie en spelen een rol bij ontstekinegn. Eosinofielen met
name bij worminfecties, allergieën en het opruimen van immuuncomplexen. basofielen zijn een beetje
onduidelijk.
Ze hebben wel allemaal dezelfde voorlopers. myeloblast - promyelocyt - myelocyt (kan 3x in zichzelf
delen) - metamyelocyt - staafkernige - neutrofiel. Het beemerg kan worden opgedeeld in een aantal
compartimenten:
1. vermeerderings/proliferatiepool: hier vinden we voornamelijk myeloblasten, promyelocyten en
metamyelocyten. deze cellen komen nooit in het bloed.(doorlooptijd 2 dagen)
2. opslag en rijpingspool: metamyelocyten, staafkernige en segmentkernigen. (doorlooptijd 1,5-4
dagen)
3. Extramedullaire pool: bloed en weefsels. een granulocyt blijft niet lang in de bloedbaan en
treedt na een uur of 10 toch wel uit naar de weefsels. het bloed dient dus voornamelijk als
transportmechanisme naar verschillende weefselgebieden.
tijdens een ontsteking komen er uit allerlei cellen hormonen vrij, waaronder interleukines die het
beenmerg stimuleren. Dat resulteert in een verhoogde afgifte van rijpe granulocyten uit de opslagpool.
Hierbij komen eerst de segmentkernigen, daarna de staafkernigen en eventueel de metamyelocyten vrij.
Wanneer hierdoor meer jongere cellen in de circulatie komen spreken we van een linksverschuiving. Een
tweede effect van de stimulatie van beenmerg is een verhoogde leukopoëse.
Wanneer de cconsumptie van leukocyten verhoogd is kan dit dus, afhankelijk van de opslagcapaciteit van
het beenmerg, een linksverschuiving of een leukopenie als gevolg hebben. dit kan elkaar ook in tijd
opvolgen. Een leukopenie kan bijvoorbeeld het geval zijn als er heel veel cellen uit het bloed zijn
getreden naar de plaats van ontsteking, dan is er een leukopenie in het bloed. Een degeneratieve
linksverschuiving is het ontstaan van een leukopenie, een regeneratieve linksverschuiving die van
leukocytose met veel jonge cellen. wanneer het beenmerg de consumptie nog net kan bijhouden maar
er wel veel meer jonge cellen in het bloed zijn is het ook degeneratief.
Hoe dan ook, de aanwezigheid van een linksverschuiving is kenmerkend voor een ontsteking. Alleen bij
een zeer chronische ontsteking kan een leukocytose plaats vinden met een rechtsverschuiving, hele
oude cellen.
Leukopenie kan naast een ontsteking ook het gevolg zijn van een verstoorde beenmergfunctie of een
andere primaire of secundaire storing van de leukopoëse. Dit gaat dan overigens meestal niet met een
linksverschuiving gepaard.
de monocyt is de voorloper van de macrofaag en transformeert hierin na rijping in het beenmerg en
transport (via bloed) naar de weefsels. Monocyten kunnen echter wel in de periferie al hun