PDF downloaden - Week van de chronisch zieken

u?
Wat vindt
Veel mensen geven ons hun mening over de Week Chronisch Zieken
en het magazine Chronisch Ziek. Reageer op info@chronischziek.nl
en maak ook kans op een IRIS-waardebon van € 50,-
Ik vind het een geweldige vooruitgang
dat heel veel mensen hulpmiddelen
verstrekt krijgen en daardoor
mobieler worden. Wat mij als mantelzorger
opvalt is dat er na de verstrekking
geen of te weinig nacontrole is.
Op markten zie ik regelmatig rollators
en rolstoelen te koop, waarop de
sticker van de hulpverlenende instantie
nog aanwezig is. M.i. kunnen die
worden teruggenomen en opgeknapt.
Hergebruik hier te lande of elders is
altijd beter dan terechtkomen in de
2e hands handel. J.B.
Als huisarts in opleiding merk ik
vaak dat mensen niet weten wat ze
slikken. Het is moeilijk om te weten
of ze echt therapietrouw zijn, terwijl
dit heel belangrijk is. Het is een goed
idee dat er iemand (apotheker/nurse
practioner/huisarts) met hen om de
74 Chronisch Ziek 2009
tafel gaat zitten. Ik mis in het tijdschrift
de rol van de huisarts. Patiënten
zijn vaak erg gefocused op hun
specialist. Dat is ook heel belangrijk!
Ik zou graag zien dat de begeleidende
rol bij het ziekteproces door de huisarts
wordt belicht. Met medicatie en
oefentherapie is veel te winnen, maar
het accepteren van een chronische
ziekte kan een bittere kluif zijn. L.S.-H.
Ik ben erg blij met het blad en alle
goede tips en adviezen. Als ik bij de
apotheek kom om mijn medicatie te
halen, kijk ik vast of er alweer een
nieuw blad is. Ook mijn dochter van
dertien leest het graag en gebruikt de
verhalen voor school, de plaatjes worden
er dan uitgeknipt en geplakt.
S.R. en dochter K.R.
De diversiteit van de artikelen
spreekt mij aan. Ik zou verheugd zijn
als er niet alleen ‘succesverhalen’ in
zouden staan. Er zijn legio chronisch
zieken die niet altijd positief in het
leven kunnen staan, niet kunnen
re-integreren en soms ‘doodziek’
worden van hun afhankelijkheid.
(H)erkenning van deze gevoelens zal
veel chronisch zieken steunen. Door
het verlies van je gezondheid kom je
terecht in een rouwproces, met verschillende
fases, waar je ook door
altijd positief te blijven niet onderuit
komt. M.I.
Graag zou ik een artikel zien over
het nieuwe fenomeen ‘alles vertellen
aan de huisarts-assistent’. Deze
‘poortwachters’ beslissen bij voorbaat
of en hoelang ik de arts mag
spreken. Zelf ben ik een epileptische
patiënte, en omdat ik goed ingesteld
ben, zou ik eigenlijk weg willen bij
de neuroloog en alleen nog af en
toe bij de huisarts willen langsgaan
voor een gesprek. Overal om mij
heen hoor ik dezelfde geluiden.
De assistentes hebben een enorme
rol gekregen. E.v.d.P., Wijhe
De Week Chronisch Zieken is ieder jaar opnieuw weer mogelijk door de inzet en medewerking van talloze organisaties en
individuen die ervan overtuigd zijn dat je door actief te zijn je positie kunt verbeteren. In het Magazine Chronisch Ziek komen
dan ook vooral mensen en projecten aan bod die dat aantonen. Actieve chronisch zieken die zich door hun beperkingen niet laten
buitensluiten, levenskunstenaars, die - en terecht - bewonderd worden door hun omgeving. Toch is dit beeld niet volledig.
Er zijn ook mensen met een chronische aandoening die dit optimisme niet kunnen opbrengen. Omdat ze het eenvoudigweg
te zwaar hebben, te ziek zijn. Of te boos. Wie er zo aan toe is zal zich misschien zelfs ergeren aan de positieve toon van het
magazine Chronisch Ziek. Ook deze mensen hebben er recht op gehoord te worden. Herkent u zich hierin? Reageert u op
info@chronischziek.nl. In het volgende magazine Chronisch Ziek komt dit onderwerp dan zeker aan bod.