japan - VU-DARE Home

MERiNNERlNGEN UIT JAPAN. a55>
geworpen , en wij begonnen in den nacht van den
pden April het zinkende schip te verlaten. Men
moest daarbij met voorzigtigheid te werk gaan ^
want als de Admiraal Evertsen, een gevaarte van
So stukken, eens plotseling gezonken was, zou het
brikje, in de deining der zee, wel njede hebben
kunnen verzwolgen worden, zoo het zich niet op
een' afstand hield. Het was één uur in den nacht,
toen ik met mijne hoogzwangere echtgenoote, die
daarbij door al den geleden schrik en angst geheel
ziek en afgetobd was, last bekwam, om met nog
eenige' zieken van de equipagie het eerst over te
gaan. Zoo veel doenlijk had ik mijne vrouw in eene
hangmat gewikkeld, en ik zal daarbij de menschlievende
hulp van Kapitein EDES nimmer vergeten^
Wij kwamen gelukidg over; de sloepen voeren
vervolgens over en weder, en zoo doende was des
morgens vóór elf uren de laatste manschap aan
boord van de brik. Toen het laatste volk ons schip
verliet, stond het water reeds tegen de koebrug.
Wij waren reeds tamelijk ver verwijderd, toen wij
een schot van het schip hoorden. Dadelijk werd de
geheele manschap gemonsterd, en er ontbrak slechts
één man, de konstapel, die dus blijkbaar nog aan
boord was. Er was geene keus; wij moesten wedef
terug naar het zinkende schip, van waar wij den
konstapel afhaalden. Deze was, of door vermoeidheid
, of door het gebruiken eener wat al te rijkelijke
hartsterking, in slaap geraakt,-en dus vergeten.
Bij zijn ontwaken vond hij zich met siddering alléén
op het zinkende schip, doch had tegenwoof-
17*