japan - VU-DARE Home

japan - VU-DARE Home japan - VU-DARE Home

dare.ubvu.vu.nl
from dare.ubvu.vu.nl More from this publisher
05.05.2013 Views

I8(J HERINNERINGEN OIT JAPAN. stroomuilen maken, en voor op den voet met Japansch onbereid leer overtrekken, en zoo sloften wij over de straat. Lange broeken maakten wij van een oud tapijt, dat ik nog had. Op zulk eene wijze voorzagen wij ons zoo goed mogelijk. Niemand onzer had eenig voorregt. Elk wie nog iets bespaard had, deelde het gereedelijk aan allen mede, en zoo leefden wij letterlijk in. gemeenschap van goederen. In deze stille eentoonigheid was het jaar 1812 reeds tot in November verloopen, toen zekere nacht ons met grooten schrik deed ontwaken, door eenen feilen brand, die Nagasaki teisterde. Ten half twaalf, reeds te bed liggende, hoorde ik de brandklok, sprong dadelijk uit het bed, en zag bij de opening van het venster eenen verschriklijken brand. Wij waren boven den wind, en dus •yoor dat oogenhük buiten gevaar. Ik liet echter den pas , het zilverwerk, vijftig zijden rokken van het Gouvernement en ons eigen goed in kisten pakken' en op het plein bij de waterpoort brengen, om bij verandering van wind gereed te zijn tot vervoer; ook deed ik het Japansche Gouvernement verzoeken, om bij nadering van het gevaar de goederen op de bark , voor de hofreis bestemd, en die buiten de waterpoort ter reede lag, te mogen brengen. Ten twee uren in den nacht kwamen er twee O'p^&ï-Banjoosten op het eiland, met stelligen last van den Gouverneur, om voor ons en onze goederen zorge te dragen; er was ook aan alle bedienden uitdrukkelijk bevolen te zorgen: dat de

HERINNERINGEN UIT JAPAN. iS? Hollanders daarbij geene schade leden ^ die toch door het mtbhjyen hunner schepen reeds ongelukkig genoeg yfaren. Een treffend bewijs der menschlievendheid van dit volk, zelfs omtrent vreemdelingen. Met den middag scheen de brand te verminderen ; maar daar de wind ten acht uren des avonds omliep, zag men denzelven heviger dan te voren, en zoo spoedig de overhand nemen, dat in een oogenblik de nabij Decima gelegene straten in volle vlam stonden. Daar wij nu door de landpoort niet weg konden, zoo moesten wij de waterpoort uit, die dan ook door de O^per-Banjoosten, welke op het eiland waren, geopend werd. Met den pakhuismeester BLOMHOFF zond ik de vrouwen, kinderen, bedienden en goederen naar de bark, terwijl ik zelf met den klerk DIRK GOZEMAN en botteliersmaat PASCHEN op het eiland bleef, om den afloop van den brand te zien. Ik wilde Deci' ma niet verlaten , eer het vernietigd zou zijn. Welk een toestand! van het vaderland afgescheiden , waren wij op het punt, om ook onze laatste schuilplaats nog te verliezen! Doch de Hemel gaf uitkomst. De wind bedaarde , en werd door eenen regen vervangen, die des namiddags van den tweeden dag tegen vijf uren den brand meester werd; evenwel bleef er den geheelen nacht door nog een pakhuis met 100,000 pond sappanhout in brand, hetwelk eene woedende vlam gaf. Doch dit pakhuis stond, door de vernieling aller rondom staande huizen, alléén, en dus deed het ons geen nadeel. Ik liet derhalve

HERINNERINGEN UIT JAPAN. iS?<br />

Hollanders daarbij geene schade leden ^ die toch<br />

door het mtbhjyen hunner schepen reeds ongelukkig<br />

genoeg yfaren. Een treffend bewijs der menschlievendheid<br />

van dit volk, zelfs omtrent vreemdelingen.<br />

Met den middag scheen de brand te verminderen<br />

; maar daar de wind ten acht uren des avonds<br />

omliep, zag men denzelven heviger dan te voren,<br />

en zoo spoedig de overhand nemen, dat in een<br />

oogenblik de nabij Decima gelegene straten in volle<br />

vlam stonden. Daar wij nu door de landpoort<br />

niet weg konden, zoo moesten wij de waterpoort<br />

uit, die dan ook door de O^per-Banjoosten, welke<br />

op het eiland waren, geopend werd. Met den<br />

pakhuismeester BLOMHOFF zond ik de vrouwen,<br />

kinderen, bedienden en goederen naar de bark,<br />

terwijl ik zelf met den klerk DIRK GOZEMAN en<br />

botteliersmaat PASCHEN op het eiland bleef, om<br />

den afloop van den brand te zien. Ik wilde Deci'<br />

ma niet verlaten , eer het vernietigd zou zijn.<br />

Welk een toestand! van het vaderland afgescheiden<br />

, waren wij op het punt, om ook onze laatste<br />

schuilplaats nog te verliezen!<br />

Doch de Hemel gaf uitkomst. De wind bedaarde<br />

, en werd door eenen regen vervangen, die<br />

des namiddags van den tweeden dag tegen vijf uren<br />

den brand meester werd; evenwel bleef er den<br />

geheelen nacht door nog een pakhuis met 100,000<br />

pond sappanhout in brand, hetwelk eene woedende<br />

vlam gaf. Doch dit pakhuis stond, door de<br />

vernieling aller rondom staande huizen, alléén, en<br />

dus deed het ons geen nadeel. Ik liet derhalve

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!