Kaapse Skiereilandse Universiteit van Tegnologie

Die milieugestremde ouer is as taalmodel vir die kind heeltemal ontoereikend. Dit geld vir die
kwaliteit van die ouer se taal, sowel as die standaard wat hy ten opsigte van taalgebruik van die kind
verwag.
2.5.2.4 Begrip
De Witt (2009: 321) beskou die milieugestremde kind as ’n kind wat ’n groot taalagterstand openbaar.
Hierdie agterstand sluit ’n gebrekkige woordeskat in, asook swak begrip van struktuur van sintaksis,
die onvermoë om abstrakte simbole en komplekse taal te gebruik en te verstaan. Die leerder beskik
ook nie oor die vermoë om taalvorme te interpreteer en te kommunikeer nie. Dit is vir hom moeilik
om gedagtes verbaal en in volgorde weer te gee. Beperkte verbale begrip, onbekendheid met formele
praatpatrone en groter afhanklikheid in nie-verbale kommunikasie lei tot groter gebrek aan
taalontwikkeling by die kind. Die taal wat die kind by die huis gebruik, verskil van die aanvaarbare
taal in die skool. Hierdie aspek benadruk die kind se sosiale struktuur waarin hy grootword (Garbers,
1980: 18). ’n Kind wat ’n taalagterstand het, is nie net beperk wat die vermoë om te kommunikeer of
hom- of haarself uit te druk betref nie, maar het ook probleme met vraagstelling. Hy sukkel om vrae te
vra oor dinge wat hom raak en dit te bespreek of om aan klasbesprekings deel te hê (Campion, 1992:
36). Hierdie stelling bewys dus dat, wanneer ’n kind uit ’n taalarm omgewing kom, hy op skoolvlak
sukkel omdat die vaardigheid om die nodige verbinding tussen die komponente wat begrip ontwikkel,
nie bemeester word nie.
2.5.2.5 Sinsbou
Kinders identifiseer met hul ouers en boots die voorbeeld wat hul ouers stel na, ook ten opsigte van
taalgebruik. Ouers is ook nie in ’n posisie om tuis stimulerende geleenthede vir hul kinders te bied nie.
Daarbenewens slaag hierdie ouers ook nie daarin om ’n positiewe houding teenoor opvoeding en die
grootmaak van hul kinders te demonstreer nie. Hierdie omstandighede weerhou die kind daarvan om
skoolgereed te wees by skooltoetrede. Wanneer hierdie kinders dus die ouderdom vir skooltoetrede
bereik, beskik hulle nie oor genoegsame taal om korrekte sinsbou weer te gee nie (De Klerk, 1989: 38;
Pepler, 2004).
Dit is dus duidelik dat, as gevolg van die swak linguistieke voorbeeld wat die ouer stel hul woordeskat
en taalbemeestering onvoldoende is. Die kind se taal het ʼn gebrek aan integrasie en is onvoldoende ten
opsigte van uitspraak, bekwaamheid, korrekte sinsbou, sintaksis, woordeskat en styl. Die kind se
vermoë om konsepte oor te dra is onvoldoende en die toepassing van taal is beskrywend en konkreet
eerder as wat dit analities en abstrak is (Pretorius, 1990: 42).
22