1 christus en de schriften door dr. adolph shaphir ... - De Evangelist

de Roos. Maar nog in hoger wereld dan die van de planten zien wij Zijn zinnebeeld.
Hij is sterk en koninklijk als een leeuw; Hij is zachtmoedig en teder, beminnelijk en
geduldig, „tot lijden geboren" als een lam.
Maar we gaan nog hoger. Hij wordt „de Zoon des mensen" genoemd; want wat
waarlijk menselijk is (volgens de idee Gods) - in wijsheid en liefde, kracht van daad,
beminnelijkheid, lijdzaamheid en onderwerping, concentratie in God en alles
omvattende liefde, arbeid en geestkracht naast de rust der overpeinzing in het feest
van de sabbat, alles wat waarachtig mens is, wordt in Hem als diens hoogste exponent
en voltooiing gevonden. En boven dit alles verheft Hij Zich als Degene, in wie en
door wie alle dingen zijn geschapen en worden onderhouden, de Heer der heerlijkheid,
de Zoon des Vaders, God uit God, en Licht uit Licht. De Vader aanschouwt alle
dingen in Hem, die het begin is der schepping Gods; en wij, tot onze onuitsprekelijke
vreugde, en met aanbiddende harten en door licht verhelderde ogen, wij leren alle
dingen zien in Hem en Hem in alle dingen.
Jezus spreekt van Zichzelf als de Koning, de Herder, de Vriend, en den Bruidegom;
terwijl van de Geest wordt gesproken onder het beeld van de wind, of de adem, het
vuur, de olie, het water en de duif.
Het boek der natuur wordt ons voortdurend voorgelegd, opdat wij daarin zouden
lezen, en in zijn bladzijden ontdekken dezelfde wondere waarheden, waarneer het
Woord meer opzettelijk en omlijnd heeft gesproken in het geschreven boek van Gods
getuigenis. Alexander von Humboldt merkt op („Kosmos"), dat in geen enkel boek
der oudheid zulk een liefdevolle en trouwe waarneming der natuur in, als in de Bijbel.
Zulk een getuigenis doet goed; iets bevestigt wat wij niet anders verwacht hadden. En
hier geldt ook met betrekking tot de natuur: God heeft Zijn kinderen lief; de werken
Zijner handen zijn Hem dierbaar, en Hij maakt vaak gewag van hen: van de hemelen
en de aarde, en de zee, van de sterren en de bomen en de velden. Waar vindt men
ergens een natuurbeschrijving als die in het boek Job, in bewoordingen aan God Zelf
toegeschreven? Zoals Hij in den beginne getuigde, waren Zijn werken zeer goed,
schitterend van schoonheid, en wonderlijk van wijsheid en grootheid. Maar ook
hiervan geldt: „God is Zijn eigen uitlegger." Hij verklaart ons de betekenis van het
licht en van de zon; Hij verklaart ons de betekenis der hemelen hoog boven ons en de
symboliek van het saffierblauw boven de donkere wolken van de Sinaï. Hij verklaart
ons de betekenis van de regen en de sneeuw, die neerdalen van de hemel en derwaarts
niet wederkeren, maar de aarde bevochtigen en maken, dat zij voortbrengen het brood
voor de eter en zaad voor de zaaier. Hij spreekt tot ons van de bergen en de rotsen, en
wat hun machtige onbeweeglijkheid symboliseert; van de fonteinen en waterbronnen,
de verkwikkingen der woestijn; van de honing en het honingzeem; en van alles, wat in
hemel en op aarde en in de zee is, toont Hij ons telkens, hoe alles door het Woord, dat
is Christus, gemaakt, van Hem spreekt en getuigt. De ganse zichtbare wereld is één
grote Bijbel, vol gelijkenissen, allegorieën en leerstukken. Zij werden geschreven,
voordat er mensen waren om ze te lezen, opdat de mens, zodra hij geschapen was,
onmiddellijk kon beginnen om ze te keren spellen; zoals men een onderwijzer op het
schoolbord ziet schrijven, voordat de kinderen nog gekomen zijn, om maar geen tijd
re verliezen, maar dadelijk met zijn onderwijs te kunnen beginnen.
In deze symboliek is alles zo eenvoudig, zo waar, zo tot het hart sprekend. Daar is
niets gezochts in. De geestelijke betekenis vervangt niet, verdringt zelfs de primaire
betekenis van Gods werken, zoals die Zijn wijsheid, macht en goedheid openbaren,
niet naar de achtergrond. Evenmin is deze geestelijke sprake een zedelijk aanhangsel,
61