1 christus en de schriften door dr. adolph shaphir ... - De Evangelist

de volgende woorden:
"De Vader, Zoon en Heilige Geest
De God, Die wij aanbidden,
Zij de heerlijkheid, van nu aan,
En tot in alle eeuwigheid."
Hij werd ingewonnen voor het geloof in de Drieënige God, de God van Abraham, Izak
en Jakob En door genade mocht hij zijn Zaligmaker in het openbaar belijden en bij die
gelegenheid ontving hij de christelijke doop. Wat een wonder dat hem die genade te
beurt gevallen was.
De zegening viel ook op het hoofd van zijn jongste zoon -12 jaar - Adolph, toen
Duncan een vers opgaf: "Hem Die zielen van mensenkinderen heeft liefgehad." Met
de Moorman beleed hij: "Ik geloof dat Jezus Christus de Zoon van God is. "
Duncan was verblijd en getuigde later van hem in Schotland: "Is deze niet een
vuurbrand uit het vuur gerukt en nu een pilaar in de hemelse tempel van onze God?
Daar hoop ik hem te ontmoeten."
Na verloop van tijd kwam het hele gezin tot het geloof m de Messias. Dagelijks
werden de Schriften van Wet, Nieuwe Testament in het gezin gelezen. Zo werd de één
na de ander krachtig overtuig dat Jezus de Christus is.
Een andere vrucht op de arbeid van Duncan was Alexander Tomory, die later
zendeling werd onder de Joden van Constantinopel. Hij woonde enkele uren gaans
van Boedapest. Zijn ziel hongerde naar het Woord des levens, dat hij in zijn woonplaats
miste. Tevergeefs sprak hij met de protestantse professoren en roomse bisschoppen
om onderwijs voor zijn ziel te ontvangen. Tenslotte verwees men hem naar
Duncans zendingsgemeente. Hier ontmoette hij de Schotse leraar, die hem in vloeiend
Latijn smeekte om Christus als zijn Zaligmaker te omhelzen. De schellen vielen van
zijn ogen en hij deed belijdenis van een oprecht geloof. Dagelijks sprak hij met de
"Rabbi" over de dingen van de eeuwigheid.
Onder de Joodse studenten aan de universiteit van Pest viel een zekere Alfred
Edersheim op door een grote schranderheid. Deze voelde zich aangetrokken tot de
grote kennis van de klassieken die Duncan aan de dag legde. Maar dat niet alleen; hij
had ook ontzag voor zijn kennis van het Hebreeuws, zijn intense vroomheid en vurige
liefde voor het zaad van Abraham. Ook hij werd overreed van de waarheid van het
christelijk geloof en liet zich dopen. Later werd hij professor aan de universiteit van
Kiel en predikant in de Engelse Presbyteriaanse kerk. Hij genoot vooral bekendheid
door zijn wel doorwrocht werk over het profetisch karakter van het Oude Testament
en zijn vervulling in Christus Jezus.
Met het oog op de hoopgevende voorbeelden van Gods gunst schreef Smith met een
hartelijke vreugde dat "de Heere Zijn oude erfenis bezocht had met de eerste druppelen
van een overvloeiende regen, die eenmaal de barre wildernis van Israël zal doen
verheugen en doen bloeien als een roos".
Steeds meer Joden werden voor het christelijk geloof ingewonnen. "Het was een tijd
van liefde en van de rechterhand des Allerhoogste; het was een tijd van Pinksteren."
De pasbekeerden volhardden in gebed en onderlinge bijeenkomsten. Soms brachten
zij nachten lang in gedurige smekingen door. Dan baden zij ook voor de zendelingen
en voor het volk Israël in het algemeen.
In de herfst van 1842 moest Duncan Boedapest plotseling verlaten. Het Hongaarse
klimaat had zijn gezondheid ondermijnd, zodat hij het advies kreeg om in het warme
6