1 christus en de schriften door dr. adolph shaphir ... - De Evangelist

aanvang af niet alleen vermaanden zich tot God te bekeren, maar de Heere Jezus uit de
hemelen te verwachten? Jezus Christus, gekruisigd en opgewekt: het voorwerp des
geloofs; Jezus, door de Heilige Geest, wonende in het hart: het voorwerp der liefde;
Jezus Christus voor ons wederkomende: het voorwerp der hoop, - dat was het
eenvoudige en alles omvattende Evangelie.
4. Het eeuwig karakter der Schrift kan uit tweeërlei oogpunt beschouwd worden. In
tegenstelling met de beperktheid van de tijd openbaart het zich als profetie. De Schrift
omvat de trapsgewijze ontplooiing van de raad Gods in voortdurend verband met zijn
uiteindelijke vervulling. Maar het eeuwig karakter der Schrift manifesteert zich ook
nog op andere wijze. De Schrift openbaart niet slechts het toekomende, maar ook het
eeuwige: de dingen, die niet gezien worden. „Eeuwig," dat is geestelijk, reëel,
wezenlijk, hemels. In natuur en historie, in mensen en volkeren, in worstelingen en
overwinningen, is daar een uitwendig, tijdelijk, zichtbaar element, en een innerlijk,
geestelijk, en blijvend element. Gods Geest handelt met beide op hemelse, d.i.
eeuwige wijze: Zijn voorstelling van de zichtbare en gedeeltelijke openbaringen des
Heeren in natuur en historie omvat voortdurend ook de verborgen zin, en ontsluiert het
ware en onvergankelijke wezen. Zo sluit de eeuwigheid, naar het eigenaardig karakter
der Schrift, twee elementen in: het ene als tegenstelling der grenzen van de tijd, het
andere als beeld van het wezen onder de voorbijgaande vorm.
Vandaar ook, dat de Schrift grotendeels in gelijkenissen spreekt. Zij ziet de zichtbare
wereld in verband met en als beeld van de onzienlijke. Zij verklaart de stille taal der
natuur; schouwt in de wijzen en wegen der mensheid de beginselen der geestelijke
wereld. Waar Jezus in gelijkenissen spreekt is dit overeenkomstig het hele karakter
der Schrift. Hij is de ware Zoon Davids, die beide boeken las: dat der natuur en dat der
Schrift, (Ps. 19) de ware Zoon van Salomo, die in de aardse bedachtzaamheid de
spiegeling zag van hemelse wijsheid, en in spreuken, gelijkenissen, sprak: klaar in hun
letterlijke betekenis, diepzinnig in hun hogere lessen.
Jezus sprak in gelijkenissen, niet slechts omdat Hij de Zoon van David en Salomo
was, de Israëliet, bij uitnemendheid ingeleid in de school der Godsopenbaring, maar
ook omdat Hij de Zoon des mensen is. De mens behoorde een oog te hebben voor de
heerlijke werken Gods: voor het licht en de talloze schakeringen van wondere
schoonheid; hij behoorde een oor te hebben voor de duizenden stemmen rondom van
hoge verhevenheid en innige tederheid, zoals zijn mond moest verkondigen de lof
Gods als antwoord op Gods boodschap van liefde en macht veelmalen en op velerlei
wijzen gesproken. Maar daar is vanwege de zonde een scheiding tussen hemel en
aarde, en het is alleen door het geloof, dat wij zien kunnen de dingen, die niet gezien
worden in wat rondom ons is. Christus was in de hemel, terwijl Hij wandelde op
aarde; (Joh. 3 vs 13.) het wezen aller dingen lag geopend voor Hem, God en Zijn
Koninkrijk Satan en diens rijk, Hij doorzag en tekende beide: Hij opende Zijn mond in
gelijkenissen.
Jezus sprak van de natuur. Hij gaf acht op de wolken en op hun roden glans in de
avondstond; op de zon en haar glorie, op de vogelen des hemels in hun blijde
onbezorgdheid; op de bloemen des velds in hun schitterende schoonheid; op de
voorzichtigheid der slangen en de oprechtheid der duiven; op het scherpe oog van de
adelaar en zijn vlucht; op de hen, die haar kiekens onder de vleugelen vergadert; op de
wind, die waait waarheen hij wil; op de wijnstok en zijn ranken; op de goeden en de
kwaden boom; op de vijgenboom en zijn bladeren; op het mosterdzaad en zijn groei; -
dit alles was voor Hem het beeld van hemelse dingen. Jezus sprak van de mens; van
de betrekkingen Christus en de Schriften en bezigheden in het dagelijks leven, van het
59