1 christus en de schriften door dr. adolph shaphir ... - De Evangelist

eten. En zo was het de gedachte aan voedsel, die hem op dat ogenblik bezig hield. De
Geest voegt zich naar deze lichaams- en geestestoestand, en Petrus ziet in een gezicht
een zeker vat gelijk een linnen laken neerdalen uit de hemel, waarin allerlei
viervoetige dieren der aarde, en de wilde en de kruipende dieren en de vogelen des
hemels, en hij krijgt het bevel te slachten en te eten. Deze les kwam regelrecht van
Boven. Ze was niet uitgedacht door Petrus, maar het was de Heilige Geest, die hem
daarin openbaarde, hoe Jood en heiden voortaan één gemeenschap vormde, en hoe de
heidenen zonder bezwaar in die gemeenschap moesten ontvangen worden. Maar de
wijze, waarop de Heilige Geest hem in deze waarheid onderwees, paste zich ten volle
aan bij de fysieke gesteldheid van de apostel op dat zesde uur van de dag, en het
hemels gezicht was daarmee in overeenstemming. Zo gebruikt de Geest de individuele
eigenaardigheden der schrijvers voor Zijn groot doel. God de Verlosser is dezelfde als
God de Schepper. De natuurlijke gaven Zijner uitverkoren dienstknechten, zowel als
hun levenservaringen, behoren tot Zijn voorzienig bestel, en Hij maakt ze in de
verlossing dienstbaar tot hoger bestemming.
Zou David, zonder de belevenis van een op God vertrouwende herder; van een
balling, vervolgd, verdrukt en verlaten; van een koning, wiens hart zich niet verhief
boven zijn broederen, maar 's Heeren naam in hun midden verkondigde, Hem
lofzingend in een grote gemeente, - ons Psalmen hebben kunnen geven als de twee en
twintigste en de drie en twintigste?
Als Jeremia niet een karakter had gehad, van nature zo beschroomd, zo licht verslagen
en ontmoedigd, zo gevoelig, zo teder, zo bevreesd voor de vijandschap der mensen, zo
vrouwelijk in zijn fijnbesnaardheid, zo rijk in smart en in tranen, - hoe zou hij ooit
zulke wonderbare harteklanken hebben doen horen, als wij in zijn profetie en in zijn
klaagliederen beluisteren! Openbaring van zielesmart en zielsbenauwdheid van een
rechtvaardig en heilig man te midden van een opstandige en afvallige natie; van een
liefdevolle, priesterlijke geest, die de zonden van zijn volk voelt als een zware,
drukkende last, en die verademing en vertroosting zoekt in het uitstorten van heel
dezen kommer en klacht voor het aangezicht van zijn God! Welk een wonderbare
voorafschaduwing van het innerlijk leed en de smarten van de Heere Jezus; wat een
ontroerende en diepe verklaring van wat bedoeld wordt met de „ingewanden van
Christus."
En van wie anders dan van Salomo zouden wij de boeken der Spreuken, van de
Prediker en het Hooglied hebben kunnen ontvangen? Van de man, die vóór alles en
als zijn hoogste wens wijsheid begeerde; van de filosoof, die de natuur en de gangen
der mensen bestudeerde; van de koning, die zijn ervaring zo breed en machtig, zo
treffend samenvat in dat: „Alles is ijdelheid," van die Jedidja van wie geschreven
staat: „de Heere had hem lief" (2 Sam. 12 : 24.) en wederom: hij had de Heere lief (1
Kon. 3 : 3.); van hem alleen konden wij drie zulke boeken hebben van wijsheid, van
ervaring, van liefde.
Als we letten op de bijzondere levensgeschiedenis, de aard en de ondervinding van
Saulus van Tarsen, zien wij in de brieven, hoe de Heilige Geest, door middel van de
persoon van Paulus ons kostelijke waarheden openbaart.
De ingeving der Schrift is een feit en geen theorie. Wij hebben de grootste moeite om
in theorie weer te geven die werkingen des Heilige Geestes, door ons persoonlijk
ervaren, zoals bijvoorbeeld wedergeboorte en bekering. Hoe kunnen wij dan, ook
slechts met enige zekerheid een theorie opmaken van een macht, waaraan wij
persoonlijk geen kennis hebben? Wij aanvaarden het feit, door de Schrift zelf
gehandhaafd en overvloedig door haar bevestigd, dat, hoewel geschreven door
53