1 christus en de schriften door dr. adolph shaphir ... - De Evangelist

en gemoedsgesteldheid geen verhindering, maar juist middel werden. En hierin
kunnen we niet anders dan de opvoedende wijsheid Gods bewonderen.
Maar wat tegenspraak uitlokt, wortelt in een vage voorstelling van wat individualiteit
eigenlijk betekent. Zonde en verkeerdheid zijn geen onafscheidelijke bestanddelen van
de persoonlijkheid. Wanneer iemand verlost wordt van zijn zonde en dwaling, dan
verliest hij daardoor zijn individualiteit niet; integendeel, dan pas bezit hij haar in de
volste zin des woords. Als de Heilige Geest onze ziel vervult mei licht en het hart met
liefde, dan worden we in de vrijheid gezet. Hij, die de Heilige Geest ontvangt,
verkeert niet in een abnormale, maar integendeel in een normalen toestand, hij wordt
gebracht tot de rechten staat volgens het oorspronkelijk plan Gods. De Schrift leert
ons dan ook, dat alleen de kinderen Gods persoonlijkheden zijn in de hoogste zin des
woords. Ze worden bij hun naam genoemd. Elk hunner ontvangt een naam, welke een
geheim is tussen hen en God. (Openb. 2 : 17.) Is daar een heerlijker en schoner
definitie denkbaar van wat eigenlijk persoonlijkheid beduidt? Zullen de heiligen
daarboven niet zuiver omlijnde persoonlijkheden wezen? Zodat daar de grootste
verscheidenheid, zowel als de grootste vrijheid en spontaneïteit zal heersen en dat
vanwege de zonde, die is weggedaan en de kennis, die volkomen is? Reeds hier op
aarde onderscheiden wij de mensen door een of andere goede eigenschap die hen
kenmerkt, zoals hun aanhankelijkheid, hun vaderlandsliefde, hun moed, hun ijver, hun
opgewektheid, enz., terwijl in de hel een volkomen gemis schijnt te wezen aan
verscheidenheid van kleur en eigen karakter, en haar bewoners, ondanks hun identiteit
en bestaan, een grote massa schijnen te vormen van donkerheid, en haat, en
hopeloosheid. 20
De schrijvers der Heilige Schrift, geïnspireerd en niettemin vrij en individueel, geven
ons enig denkbeeld van onzen toekomstige staat. Wanneer wij door de Heilige Geest
vervuld worden, zullen wij in waarheid zonen en dochteren des Allerhoogsten zijn, elk
met de naam die God ons geeft. Er zou reeds nu meer individualiteit onder de
Christenen wezen, als zij in plaats van zich „om te keren" en te zien naar hun
medediscipelen, eenvoudig Jezus
volgden. (Joh. 21 : 1922.)
Wij geven graag toe, dat er verscheidenheid was onder de gewijde schrijvers. Zij
leefden in verschillende tijden; hun uiterlijke omstandigheden, zowel als ;hun
geestelijke en zedelijke eigenaardigheden waren zeer uiteenlopend. Mozes was
opgevoed in al de wijsheid der Egyptenaren; Amos werd uit de eenvoudige omgeving
van het herdersleven genomen; Daniël was een staatsman aan het hof van Babylon;
Petrus was een visser; Paulus zat aan de voeten van Gamaliël. Het boek Job voert ons
terug naar de vroegste periode onzer historie; de Evangeliën en de Brieven brengen
ons onder het Romeinse koningschap (het Romeinse recht) waaronder wij nog leven.
Ook de talen zijn onderscheiden. Hebreeuws, Chaldeeuws en Grieks. De geschriften
komen met deze verschillen van tijd en land en levenspositie overeen. Maar toch is er
de wonderbaarlijkste harmonie en overeenstemming niet alleen in de grote
hoofdrichting van hun gedachtegang, maar in de kleinste details der feiten en der leer,
zowel als in de fijne schakeringen van het gevoelsleven. En niet slechts dit, maar de
draad wordt schijnbaar eeuwenlang losgelaten om dan na die lange pauze weer
opgenomen te worden op een wijze, die alle natuurlijke verklaring ten enen male tart.
Een paar voorbeelden mogen voldoende zijn om dit te bewijzen.
Ik lees in Genesis het verhaal van Melchizédek, die Abraham zegent. Dat staat daar
geheel op zichzelf zonder enig verband. Generlei toespeling wordt er in de loop der
20 Contrast met „de donkerheid der duisternis" (Judas : 13.) vormt de beschrijving der stad in Openb.
21, wier fundamenten met kostelijke stenen versierd zijn.
51