1 christus en de schriften door dr. adolph shaphir ... - De Evangelist

spreekt, antwoordt Hij met de profetie van Jesaja (6 : 9.) en verwijst dan in het
algemeen naar de vele profeten en rechtvaardigen, die begeerd hebben te zien en te
horen, wat de zaligheid uitmaakt van Zijn volgelingen; die het mogen aanschouwen.
Zoo, wanneer Jezus op de Olijfberg gezeten is, komen Zijn discipelen alleen tot Hem
en vragen over de voleinding der wereld; en het is door Zijn antwoord, dat Hij de
uitspraken der Schrift bekrachtigt. Hier is het als profeet, dat Hij getuigt en in Zijn
profetie de discipelen wijst op wat gesproken is door Daniël, de profeet. 5
In datzelfde hoofdstuk is het de geschiedenis der wereld in de dagen van Noach, als
profetie van de toekomst aangehaald.
Het is vooral het laatste deel van Zijn leven op aarde, waarin Hij tot Zijn discipelen
begon te spreken van Zijn lijden, dat het uitkomt hoezeer
Zijn geest zich voortdurend bezig hield met wat van Hem geschreven was, en dat Hij
uitzag naar de vervulling van het profetisch getuigenis.
Zijn discipelen waren niet bij in achte, de verborgenheid van het kruis te verstaan; ook
niet gewillig om zich vertrouwd te maken met het denkbeeld van vernedering, lijden
en dood. Maar Jezus leidt hen terug tot de Schrift. „En Hij nam de twaalven bij Zich,
en zeide tot hen: Ziet, wij gaan op naar Jeruzalem, en het zal alles volbracht morden
aan de Zoon des mensen, wat geschreven is door de Profeten. Want Hij zal de
Heidenen overgeleverd worden, en Hij zal bespot worden en smadelijk behandeld
worden. En Hem gegeseld hebbende, zullen zij Hem doden, en ten derden dage zal Hij
wederopstaan." (Luk. 18 : 3133.)
Grotelijks begeerde Hij het Pascha met Zijn discipelen te eten, om dat doende, door
een laatste plechtige handeling in de kring der discipelen beide de historische
waarheid als het profetische gewicht van het verhaal uit Exodus te bekrachtigen. En
ook dan herinnert Hij aan de voorspelling omtrent het verraad, (Matth. 26 : 2123, Ps.
41 : 10.) er bij voegende: „De Zoon des mensen gaat heen gelijk van Hem geschreven
is." Dat Hij met de overtreders gerekend zou worden (Jes. 53 : 12.) was eveneens een
profetische trek van het lijdensbeeld, waarvan Hij Zijn discipelen gesproken had.
(Luk. 22 : 37.)
Toen de krijgsknechten kwamen en Hem grepen, vroeg Hij hun in billijke
verontwaardiging en kalme zelfverdediging: „Zijt gij uitgegaan met zwaarden en
stokken als tegen een moordenaar?" „Maar," zo voegt Hij er onmiddellijk aan toe: „dit
geschiedt, opdat de Schriften vervuld zouden worden.”
En als Petrus zijn zwaard trekt om zijn Heer te verdedigen, hoe merkwaardig is dan
het antwoord van de Heiland: „Meent gij, dat Ik Mijn Vader niet kan bidden, en Hij
zal Mij meer dan twaalf legioenen engelen bijzetten? Hoe zouden clan de Schriften
vervuld worden, die zeggen, dat het alzo geschieden moet?" (Matth. 26 : 51-56.)
De Schrift moet wel de volmaakte en onveranderlijke openbaring zijn van 's Heeren
verborgen raad en wil, waaraan Jezus, als de rechtvaardige Knecht en de gehoorzame
Zoon, onvoorwaardelijk en van harte Zich onderwierp.
Waar de Joden Hem zonder oorzaak haten, gebeurt dit omdat alzo geschreven was.
„De Zoon des mensen gaat heen gelijk van Hem geschreven is." „Dat het alles moest
vervuld worden, wat van Mij geschreven is." Judas, die met Hem brood eet, verraadt
Hem en de Schrift wordt vervuld. Al de discipelen zullen Hem verlaten, zoals Hij het
te voren zag, want er is geschreven: „Ik zal de Herder slaan en de schapen zullen
verstrooid worden."
5 Daniël wordt door de Joden onder de Hagiographa (derde deel van het Oude Testament) gerangschikt;
maar Jezus spreekt hier over hem als een profeet. Het gewicht van deze enkele uitdrukking „profeet"
heeft bijzonder de aandacht getrokken van recente critiek.
21