Dode ogen (Tais Teng)

'Ik vang je in netten van zwarte magie, Arno Groenewegen,'
fluistert Shaun. 'Dwaal, mijn geliefde vijand! Je straten
zullen kronkelen als slangen.'
Hij trekt een zestal driehoeken boven de maquette en
laat zijn ingehouden adem met een kuch ontsnappen.
Een reeks afgemeten noten klinkt, dof als het galmen
van loden gongen. Paarse vonken ontspringen aan de dakpunten,
wervelen tussen de miniatuurboompjes.
Zodra de laatste klank wegsterft, komen de huizenblokken
in beweging. Als schaakstukken schuiven ze over het
stenen tafelblad, hoewel geen zichtbare hand hen beroert.
De grachten buigen zich tot krakelingen, rekken tot spiralen.
Bruggen kruipen als klikkende spanrupsen door de
veranderende straten.
'Zoveel straten, zoveel pleinen met roestige zonnewijzers.
Geen zul je herkennen, mijn Arno. Duizend dwaalwegen,
en alle wegen voeren naar de Tempel van de Doodloze.'
Deli voegt zich bij hem. Ze tikt de askegel van haar
filtersigaret af op de rand van de tafel. 'Je pakt het wel
serieus aan. Is dat niet het Doolhof van Minos? Agathos
arinam se ... Zo begint het toch?'
'Stop!' Hij likt over zijn lippen. 'Hoe ken je die bezwering?'
leder ander dan Delila zou terugdeinzen voor de
woede in zijn stem.
'J e neemt zelden de moeite om je werkkamer op slot te
draaien. Slordig, hoor. De diskettes van je Boek van Bruikbare
Kennis liggen gewoonlijk in de linkerla.' Ze blaast een
drietal lome rookkringen. 'Ik kan lezen, Shaun. Zelfs antieke
Chinese lettertekens.'
In een nis begint een telefoon te rinkelen. Een abrupt,
onwaarschijnlijk alledaags geluid, dat helemaal niet thuishoort
in deze sfeer van geheime zaken en steelse magie. Hij
gaat twee keer over en valt dan stil.