You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Als de keizer uit zijn diepe sluimer ontwaakt, voelen zijn<br />
oogleden loodzwaar. Ze hangen omlaag zodat er niet meer<br />
dan spleetjes overblijven.<br />
In zijn gezichtsveld zweeft een mobile met ijzeren vogels,<br />
die langzaam ronddraaien in de tocht. Een hoogst ongebruikelijk<br />
versiersel, denkt hij terwijl hij zijn <strong>ogen</strong> verder<br />
probeert te openen. Een moment fladdert een woord door<br />
zijn geheugen. Vliegtuigen. De term zegt hem niets: enkel<br />
een reeks uitheemse klanken.<br />
Waar zijn de kamerschermen met dansende pauwen en<br />
mistige bergpieken? Of de branders met sandelhout, die de<br />
hele nacht blijven doorsmeulen? Nu hij erover nadenkt, in<br />
welke kamer bevindt hij zich eigenlijk?<br />
Zijn paleis telt meer dan honderd zestig slaapvertrekken<br />
en hij slaapt elke nacht in een ander om sluipmoordenaars te<br />
slim af te wezen.<br />
Een dof gegrom bereikt hem, dat langzaam aanzwelt.<br />
Wat nu weer? Een morrende menigte? Getergde tijgers?<br />
Auto's. Weer zo'n woord zonder enige betekenis.<br />
Het grommen sterft weg en de keizer ontspant zich. Ik<br />
slaap nog half, denkt hij. Droomgeluiden.<br />
Waar blijft mijn kamerheer? En welke idioot schilderde<br />
het plafond wit? Een lichte ergernis komt op. Hoe ongepast!<br />
Wit is de kleur van rouw, van de dood.<br />
Opnieuw probeert de keizer zijn <strong>ogen</strong> wijder te openen<br />
en eens te meer weigeren de spieren te gehoorzamen. In<br />
paniek wil hij zijn armen opheffen: ze blijven log naast zijn<br />
zijden liggen.
Change language