Dode ogen (Tais Teng)

IS
De Doodloze schrijft in zijn Boek van Bruikbare Kennis,
een project waarmee hij zich al enige duizenden jaren bezighoudt.
Kennis gaat verloren. Wie spreekt tegenwoordig
de taal der dolfijnen nog? Of weet dat een mengsel van
Desunariet en gemalen kauri's je tandglazuur zo hard als
diamant maakt? Zodat zelfs negentigjarigen met een volmaakt
gebit kunnen rondlopen?
Toen Shaun begon, schreef hij zijn aantekeningen op
berkenbast, waarbij hij zijn penseel van hertenhaar in de
ingedikte gal doopte. Later op zijde, op perkament, hand-
-
geschept papier.
De dag dat hij de keizer voor het eerst ontmoette, telde
het Boek al meer dan vijfenzestig letterlijk loodzware delen
en moest hij twee pakezels gebruiken om het te vervoeren.
Dit is zoveel eenvoudiger, denkt hij. Een van de weinige
handige zaken die deze treurig onwetende eeuw opgeleverd
heeft.
Hij werpt een goedkeurende blik op zijn computer. Het
volledige boek beslaat nu slechts vijfDS-HD-diskettes, die
gezamenlijk een paar ons wegen.
'Samengevat ken ik slechts drie alternatieve methodes
om het leven aanzienlijk te verlengen,' typt hij. 'Ten eerste
het eten van de bloemen van de Kish da Mur, die slechts één
keer in de vijftien jaar bloeit. Deze plant komt in Europa op
sleçhts één plaats voor en is voor negenennegentig van de
honderd mensen dodelijk giftig.
Ten tweede het gebruik van een magische spiegel om de
ziel in een jonger lichaam te verplaatsen.
66