Dode ogen (Tais Teng)

'Tsjin Sje Hwang-ti: niet gevonden,' meldt het scherm.
Arno voelt zich een volslagen idioot. Wat had hij dan
verwacht? Dat een droomnaam in de Encyclopedie zou
staan?
Hij schakelt de computer uit en slentert terug naar de
badkamer. Gewoon een nachtmerrie, denkt hij. Dromen
hebben geen betekenis.
Vijf minuten later staat hij onder de warme douche te
zingen en gelooft hij het oprecht. Dromen zijn bedrog, niet
meer dan de videoclips van je slapende brein.
De keizer had Arno kunnen vertellen dat westerlingen er
gewoonlijk geen flauw idee van hebben hoe je Chinese namen
nu precies moet spellen en er vaak maar een potje van
maken. Dat je zelfs de naam van de Chinese hoofdstad achtereenvolgens
als Peking, Peiping en Beibing geschreven
zult vinden.
In de drukkerij blijkt alles nog steeds hopeloos achter te
lopen. Tot overmaat van ramp heeft de sorteermachine het
ook nog begeven. Het eerste stuk van de ochtend stapelt
Arno vers bedrukte velletjes van De Vrije Sportvisser tot
hij de tekst zo zou kunnen opdreunen. Zeldzaam stom werk
dat gewoonlijk terecht aan een machine wordt overgelaten.
'Hoe was het schoolfeest?' vraagt zijn moeder als ze een
korte koffiepauze inlassen om even uit te hijgen. 'Het moet
een latertje geworden zijn, want ik hoorde je niet thuiskomen.
,
'Half twee,' geeft Arno toe.
'Ging het schoolfeest zo lang door?'
'N ee. Ik kwam een meisje tegen. We hebben wat door de
stad gelopen.'
'Leuk,' knikt ze.
61