Dode ogen (Tais Teng)

Dood, denkt hij, ik ben waarlijk dood.
Hij heeft geen lichaam meer. Wat van hem overbleef is
ijl als ochtendmist. Herinneringen, gedachten, vonkende
emoties. Ik ben een reflectie in de spiegel, denkt hij. Een
weerkaatsing van iemand die niet langer bestaat.
Het brons omsluit hem als een taaie vloeistof en hij be­
speurt de eerste tekenen van vrees. Stel dat Shaun hem ver­
geet? Of dat de Doodloze hem in de spiegel opgesloten
houdt?
Uren verstrijken. De avondgong galmt het eerste uur van
de nacht, het moment dat de vierde ster zichtbaar wordt.
Het blijft verder doodstil in de staatsietent. Niemand zal
de keizer durven storen, behalve op zijn uitdrukkelijke be­
vel.
Middernacht: de volle maan zweeft hoog boven de
Muur, buiten het gezichtsveld van de spiegel.
Een steelse beweging, niet meer dan het verschuiven van
een schaduw. De keizer ziet hoe Shaun tussen de wachters
de keizerlijke tent binnengHjdt, in die halve seconde dat ze
allebei hun blik afwenden.
Shaun schopt het glazen dolkje opzij en rolt de spiegel in
een zijden doek. 'Welkom, vriend,' hoort de keizer hem
fluisteren, 'welkom, mijn slaaf.'
+
S9