Dode ogen (Tais Teng)

vlassig baardje. De man draagt zijn masker nog steeds, con­
stateert de keizer met een zekere ergernis. Hoe onbeleefd!
Ik heb ze toch duidelijk laten weten dat ze niet langer deel
van mijn Gemaskerden uitmaken?
'Misschien was je een beetje voorbarig,' zegt de man. De
keizer ziet het puntje van een roze tong over de gekloofde
lippen likken.
Een indringer! Een sluipmoordenaar!
De keizer draait zijn pols. Uit de wijde mouw glipt een
kristallen dolkje in zijn handpalm. Hij drukt op de jaden
vlinder in de handgreep en meteen vloeit een kleurloos gif
in de holle punt. 'Verklaar je nader.' Uit zijn ooghoeken
ziet hij dat de andere Gemaskerden de tent al verlaten heb­
ben. En de wachters staan te ver weg om van enig nut te
wezen.
'Mijn naam,' zegt de indringer, 'is Shaun de Doodloze.'
Hij buigt diep, maar beslist niet zo diep als een onder­
daan voor zjjn keizer hoort te buigen. 'Ik sta geheel te uwer
beschikking.'
De keizer voelt een schok van pure vreugde, een tinte­
ling die door zijn hele lijf trekt en hem ademloos van op­
winding achterlaat.
'Zet je masker af,' weet hij met moeite uit te brengen.
Het klinkt als een verzoek, niet als een bevel.
Eeltige vingers reiken naar het zwartleren masker, ruk­
ken. De riempjes knappen en de keizer staart in het angst­
aanj agende gelaat van een demon, van een bovenaards we­
zen. Shaun is blind: reusachtige roze parels glimmen in de
lege oogkassen.
'De verhalen zijn waar,' zegt Shaun. 'Ik heb mijn ogen
uitgerukt. Lang geleden. Voor wie de toekomst kan zien, is
het heden niet interessant. Het leidt maar af.'
'Vijftien jaar zocht ik u, meester Shaun, de wijste aller
wijzen,' hoort de keizer zichzelf babbelen. Hij probeert te
55