Dode ogen (Tais Teng)

'Wat deed je?'
Ze kijkt hem recht in zijn gruwelijke ogen. 'Ik zong het
Mondech DoodsHed. Ik probeerde hem mee te laten zingen.'
'Hij weigerde.' Het is geen vraag.
'Hij weigerde,' geeft ze toe.
'Heilige Olifant! Delila, hoe ken je dat lied?'
'Ik hoorde het je zelf zingen. Tien jaar geleden. Toen die
Taiwanese popgroep een hit over Shaun de Doodloze wilde
uitbrengen. "De man met de zee in zijn lege oogkassen" , zo
heette dat nummer toch? Een van hun leden had de legende
van Shaun van zijn grootmoeder gehoord.
Je ging bij hun studio langs en beweerde dat je een miljonair
was. Dat je hun cd volledig zou betalen als ze een
nummer van jou zouden opnemen.' Shaun heeft haar arm
losgelaten en ze wrijft over haar pols. 'Je zong het lied in
hun microfoon en ze beloofden de band te zullen beluisteren.
De volgende ochtend zaten ze in het gekkenhuis. Hun
geheugen was totaal uitgewist: ze wisten minder dan een
pasgeboren baby. Vroeger zouden de priesters gezegd hebben
dat een boze geest hun ziel geroofd had.'
'Hoe had je je toen vermomd, Delila? Als je me gevolgd
was, had ik het geweten.'
'Niks vermomd. Een koffiemeisje bracht een pot thee
binnen. Niemand let op een koffiemeisje. En ik wist waar
jullie zaten. Je vroeg hun adres toen je met hen belde. Jij
ging te voet. Ik nam een taxi.'
Ze haalt haar schouders op. 'Verwachtte je loyaliteit?
Gehoorzaamheid? Ik ben Delila. Toen je me in Bangkok
vond was ik doodziek. Zo ver heen dat ik mijn eigen naam
niet eens meer wist. Jij verjoeg het virus uit mijn lijf, je gaf
me een nieuwe naam, een rol om te spelen. Delila is verraderlijk,
totaal onbetrouwbaar en ze vernietigt wie zo
dwaas is om haar lief te hebben. Zo heb je mij zelf gemaakt.'
49