Dode ogen (Tais Teng)

'HeIlo, rocker. Heb je zin om te dansen?'
Hij kijkt op. Het meisje draagt een kort leren rokje, een
riem met gouden schakels. Netkousen. Een outfit die in de
nineties nog even sexy is als in de sixties. c.ool.
Dit is waarschijnlijk het enige meisje dat zich voor het
feest verkleed heeft. Al zijn gêne verdwijnt en hij mag haar
meteen. Hij vangt een verwarrende flits op van grote bruine
ogen, de witte glittering van haar tanden en dan legt ze haar
hand op zijn blote arm. Haar vingers voelen opvallend
warm aan. Heet bijna. Ze knijpt. 'Wat denk. je ervan?'
'Uh, ook hoi.' Geen erg originele reactie. Bijna even
beroerd als 'Ken ik je soms ergens van?'
'Dansen?' Haar glimlach laat haar gezicht oplichten.
'Niemand danst nog,' zegt Arno verontschuldigend en
hij kan zichzelf wel een schop voor zijn kont verkopen. Ik
klink als een verlegen brugklasser op zijn eerste school­
feest!
Ze trekt aan zijn arm. 'Dan zijn wij de eersten!'
'Oké.'
Arno laat zich gewillig naar de dansvloer meevoeren.
Normaal zou hij zich absoluut niet op zijn gemak voelen.
Iedereen lijkt naar hen te staren. Wie als eerste begint te
dansen, loopt een zeker risico. Als niemand meedoet, sta je
voor paal. Bovendien hoor je pas te dansen als de disco
begint.
Hah! Laat ze hun neus maar ophalen! Stelletje slome
duikelaars.
De band schakelt halverwege over op een sneller num­
mer. Solide rock die tot in zijn onderbuik meetrilt en zijn
beenspieren laat schokken.
Dit is het, denkt hij, het echte leven. Keiharde muziek,
een zee van kleurige zwaailichten, de mooiste vrouw van de
wereld.
'I can get no,' brult Arno mee, 'no, no satisfaction!'