Dode ogen (Tais Teng)

9
'Geen probleem,' zegt de blonde Klauw. Hij mikt zijn cow­
boyhoed over een lege kandelaar. 'Hij nam het kettinkje
zonder de geringste aarzeling aan. Ja, dat is van mij.'
Shaun knikt. 'Een goed teken. Al is de ziel van de keizer
zijn eigen naam vergeten, hij blijft in staat om zijn eigen­
dom te herkennen.'
'Wat is het eigenlijk?' vraagt de andere Klauw. 'Dat
kristal? Als dat ons tenminste iets aangaat?'
hem.'
'De keizer,' antwoordt Shaun. 'Een klein stukje van
'Van zijn ziel?'
'Dat zou je kunnen zeggen. Het bevat een stel herinne­
ringen. Erg belangrijke. Onze eerste ontmoeting.' Hij slaat
zijn benen over elkaar. 'De mensheid is zo'n kwart miljoen
jaar oud. Historici hebben zich altijd afgevraagd waarom de
geschreven taal pas vierduizend jaar geleden uitgevonden
werd. Iets opschrijven is zoveel gemakkelijker dan het
moeten onthouden.'
'Ze hadden vroeger iets beters?'
'Geheugenkristallen. Ze konden een herinnering in een
stukje bergkristal opslaan. Leg je met zo'n kristal te rusten
en de herinnering komt terug als droom. Een droom die zo
krachtig is dat een getraind mens hem de volgende ochtend
tot in de kleinste details kan herinneren.'
'Is dat niet een beetje gewaagd? Arno zal weten wie je
bent. Wie de keizer is.'
'De jongen is niet getraind. Het enige waarmee hij ont­
waakt is de herinnering aan een nachtmerrie. Wat losse
flarden. Maar het zal de keizer krachtiger maken.'
37