Dode ogen (Tais Teng)

'Het is mijn fout. Men vertelde mij dat de heer Hwang-ti
op dit adres woonde. Ik ging ervan uit dat u het was.'
'Nee, nee. Die woont hier niet. Werkelijk niet.'
'Bedankt voor de moeite.' De man geeft een afgemeten
hoofdknikje , steekt twee vingers op. 'Het spijt me u gestoord
te hebben.' Hij draait zich abrupt om en steekt de
weg over naar het bruggetje bij de sluis.
Arno ziet de witte stok zwiepen als zijn bezoeker de oprit
van het bruggetje bereikt.
Daarom wist hij dus niet dat ik de verkeerde was. Hij is
blind. Wacht. Misschien belde hij bij het verkeerde nummer
aan. Hoe vinden blinden een huisnummer? Tellen ze
de deuren? Ik had hem moeten vragen welk nummer hij
zocht.
Arno stapt de stoep op. 'Meneer?'
Hoe speelt die vent het klaar om zo snel te verdwijnen?
Ik wendde hoogstens een paar seconden mijn blik af. Die
kerel kan toch onmogelijk al aan de overkant van het bruggetje
zijn?
Ineens ziet hij het voor zich. De blinde man op de brug.
Halverwege ontbreekt een stuk van de leuning, waarschijnlijk
kapotgetrapt door een stel bezopen drankorgels. Hoe
loopt een blinde man over een brug? Tien tegen één houdt
hij de leuning vast. En als de leuning ineens qphoudt, smakt
hij voorover!
Arno stuift de straat over, buigt zich over de leuning.
Pikzwart water welt onder de sluisdeuren op. Een hamburgerbakje
draait en hopst in een draaikolk. Twee bierblikjes.
Het water is te smerig om meer dan een paar centimeter
diep te kunnen kijken. Een halve meter onder de waterspiegel
kunnen wel tien drenkelingen drijven.
Als Arno opkijkt, ziet hij aan het andere eind van de
brug een fietser opstappen. Hij moet de blinde man op de
brug gepasseerd zijn.
2;